array:29 [ "PARTY_TYPE" => "PUBLISHER" "PARTY_ID" => 11565 "CREATION_DATE" => "2014-04-04 00:00:00" "LAST_MODIFIED" => "2014-04-04 00:00:00" "PARTY_NAME" => "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" "PIID_STATUS" => "ACTIVE" "SOURCE" => null "PUBLISHING_GROUP_ID" => null "BIO_NOTE" => null "COUNTRY" => "GR" "RLTS" => 10 "LOGO" => null "WEB_VIEW" => null "WEB_SERVICE_URL" => null "SIZE" => null "LAST_CATALOG_UPD" => null "COMMENT" => null "OSDEL_CONTACT_PERSON" => 10 "BOOKSTORE" => null "ESHOP" => null "imprints" => array:1 [ "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" => 36 ] "categories" => array:1 [ "Τέχνες" => 36 ] "pub_dates" => array:16 [ 2007 => 1 2008 => 1 2009 => 0 2010 => 2 2011 => 5 2012 => 1 2013 => 6 2014 => 3 2015 => 3 2016 => 2 2017 => 4 2018 => 3 2019 => 2 2020 => 0 2021 => 0 2022 => 3 ] "recent_books" => array:5 [ 0 => SolrObject {#487 +"product_id": "1315319" +"translated": "false" +"publishing_status": "Κυκλοφορεί" +"last_update": "2023-12-29T10:40:54Z" +"product_status": true +"lcx": false +"add_product_ts": "2023-12-29T10:39:36Z" +"product_form_id": "BF" +"product_form": "Καρφίτσα / Brochure" +"product_kind": "Βιβλίο" +"pub_id": "11565" +"pub_name": "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" +"imprint": "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" +"pages": 112 +"height": 30.7 +"width": 23.5 +"distinctive_title": "Βασίλης Καλαφάτης: Κουαρτέτο αρ. 2 σε φα μείζονα, έργο 22 " +"distinctive_subtitle": "για 2 βιολιά, βιόλα και βιολοντσέλο / Πάρτες" +"alternative_title": "Vasily Kalafati: Quartet no. 2 in F major, Op. 22 " +"alternative_subtitle": "for 2 violins, viola and violoncello / Set of parts" +"thema_code": array:4 [ 0 => "A" 1 => "AV" 2 => "AVQ" 3 => "AVRL" ] +"classification_main": "Τέχνες" +"classification": array:5 [ 0 => "Τέχνες" 1 => "Μουσική" 2 => "Παρτιτούρες, στίχοι και λιμπρέτα" 3 => "Έγχορδα" 4 => "Κουαρτέτο εγχόρδων" ] +"category_main": "Τέχνες" +"category": array:4 [ 0 => "Τέχνες" 1 => "Τέχνες" 2 => "Τέχνες" 3 => "Τέχνες" ] +"audience": array:1 [ 0 => "Επαγγελματική και Ακαδημαϊκή" ] +"language": array:2 [ 0 => "Αγγλική" 1 => "Ελληνική, Νέα" ] +"rel_isbn": array:1 [ 0 => "979-0-801168-17-7" ] +"rel_descr": array:1 [ 0 => "Σχετικό προιόν" ] +"edition_no": 1 +"city": "Αθήνα" +"pub_month": 12 +"pub_year": 2022 +"pub_day": 1 +"lcno": 372403 +"gtin13": "9790801168191" +"prefix": "979-0-801168" +"isbn13": "979-0-801168-19-1" +"pub_code": "HMC 030" +"contr_id": array:2 [ 0 => "1164337" 1 => "1097072" ] +"contr_name": array:2 [ 0 => "Καλαφάτης, Βασίλης, 1869-1942" 1 => "Τσουγκαράκη, Λουίζα" ] +"contr_id_role": array:2 [ 0 => "1164337_A06" 1 => "1097072_B29" ] +"contr_role": array:2 [ 0 => "Σύνθεση μουσικής" 1 => "Επιστημονική επιμέλεια" ] +"contr_denoms": array:3 [ 0 => "Καλαφάτης, Βασίλης, 1869-1942" 1 => "Kalafati, Vasily, 1869-1942" 2 => "Τσουγκαράκη, Λουίζα" ] +"contr_id_tab": array:1 [ 0 => "1097072_a" ] +"last_price_update": "2023-12-29T10:39:36Z" +"price": 30.0 +"vat": 6.0 +"price_type": "Ενιαία τιμή με ΦΠΑ" +"price_valid_until": "2024-06-01T12:00:00Z" +"cover": "https://bookpoint.gr/images/books/1315319" +"_version_": 1833586761793536000 +"description": """ <div style="text-align: center;"><b style="letter-spacing: 0.2px;">Βασίλης Καλαφάτης: δύο κουαρτέτα εγχόρδων σε πρώτη έκδοση</b></div><div style="text-align: center;"><b style="letter-spacing: 0.2px;"><br></b></div><div>\n </div><div> \n </div><div style="text-align: justify; ">Ο Βασίλης Καλαφάτης, γόνος ελληνικής οικογένειας εμπόρων, γεννήθηκε στην Ευπατορία της Κριμαίας το 1869. Αν και πολύ γνωστός στους ρωσόφωνους μουσικολόγους, παραμένει σχεδόν άγνωστος στον υπόλοιπο κόσμο. Και όμως, ο Βασίλης Καλαφάτης δεν ήταν μόνο μαθητής του Rimsky-Korsakov, αλλά ήταν και ο ίδιος δάσκαλος σύνθεσης στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης, από το 1901 έως το 1929 (από το 1912 ως Καθηγητής Σύνθεσης), με τους Boris Asafyev, Heino Eller, Khristofor Kushnaryov, Vladimir Shcherbachyov, Igor Stravinsky, Anoushavan Ter-Gevondyan και Maria Yudina να συγκαταλέγονται μεταξύ των μαθητών του. Ήταν μέλος του Κύκλου του Belyayev, τα έργα του εκδίδονταν από τον οίκο Edition M. P. Belaieff (με έδρα τη Λειψία), ήταν μεταξύ αυτών που είχαν λάβει το Βραβείο Glinka, που είχε θεσπίσει ο Belyayev το 1884 και συνοδευόταν από το χρηματικό έπαθλο των 3000 ρουβλίων, και είχε επίσης τιμηθεί με το Βραβείο Belyayev. To 1928 του απονεμήθηκε το δεύτερο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Schubert για το συμφωνικό του ποίημα Légende [Θρύλος], το οποίο συνέθεσε ειδικά για την περίπτωση.1\n </div><div style="text-align: justify;"> Ο Καλαφάτης εξέδωσε επίσης το λεξικό Sputnik muzykanta [Το εγχειρίδιο του μουσικού, Αγία Πετρούπολη, 1911],2 και μετέγραψε για πιάνο – τέσσερα χέρια τη Δεύτερη Συμφωνία του Scriabin και διάφορα έργα του Lyadov.3 Η Συμφωνία του σε λα ελάσσονα (1899) παιζόταν συχνά στα Ρωσικά Συμφωνικά Κοντσέρτα και ο ίδιος παρακολουθούσε τακτικά τις περίφημες ‘Βραδιές Παρασκευής’ του Belyayev. Το τελευταίο έργο του, Zvezdy Kremlya [Τα αστέρια του Κρεμλίνου], συνετέθη το 1941 και παρουσιάστηκε ξανά το έτος 2010, μαζί με αρκετά άλλα έργα του, στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ των Τεχνών στην Αγία Πετρούπολη, τιτλοφορούμενο ‘Πόλεμος και Ειρήνη’.4 Ο Καλαφάτης πέθανε από λιμό, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ, το 1942.\n </div><div style="text-align: justify;"> Το αρχείο του συνθέτη φυλάσσεται τώρα στη βιβλιοθήκη του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ο παρών τόμος παρουσιάζει, για πρώτη φορά, σε κριτική έκδοση, το Κουαρτέτο Εγχόρδων σε σολ ελάσσονα, έργο 15, και το Κουαρτέτο Εγχόρδων σε φα μείζονα, έργο 22.\n </div><div style="text-align: justify;"> Τα κουαρτέτα δεν εξεδόθησαν ποτέ, όμως υπάρχουν ενδείξεις στις πάρτες του έργου 22 ότι μπορεί να εκτελέστηκε, πράγμα το οποίο μας οδηγεί στην υπόθεση πως ίσως γράφτηκε για τις ‘Μουσικές Παρασκευές’ του Κύκλου του Belyayev, μετά τον θάνατο του Belyayev όμως. Κρίνοντας από το υπόλοιπο αρχείο του συνθέτη, είναι ασυνήθιστο το ότι παρέλειψε να χρονολογήσει τα χειρόγραφα αυτών των δύο κουαρτέτων. Σύμφωνα με τον κατάλογο που κατάρτισε ο γιος του Καλαφάτη Anatoli, πάντως, και τα δύο γράφτηκαν κατά την περίοδο 1906‒07.5 \n </div><div style="text-align: justify;"> Αμφότερα αποτελούνται από τέσσερα μέρη. Το έργο 15 είναι, από κάθε άποψη, το πιο κλασικό σε ύφος από τα δύο —παρά τις ποικίλες ιδιομορφίες και τα ευδιάκριτα ρωσικά στοιχεία του— με το δεύτερο μέρος στην καθιερωμένη υποδεσπόζουσα. Το έργο 22 έχει ασυνήθιστο δεύτερο μέρος επίσης, αυτή τη φορά όχι στην υποδεσπόζουσα, αλλά στην υπομέση. Και τα δύο κουαρτέτα δείχνουν μια προτίμηση για ζωηρούς ρυθμούς αέναης κίνησης και έντονο χρωματικισμό, καθώς και για πολυφωνία, κανόνες και μίμηση. Το έργο 15 είναι το πιο αντιστικτικό από τα δύο κομμάτια, με πιο αυστηρό, πιο συγκρατημένο και διακριτικό ύφος· το έργο 22 είναι πιο χρωματικό, μεγαλοπρεπές και τολμηρό στις μουσικές χειρονομίες του. Τα δεύτερα μέρη είναι βασισμένα σε θέματα στο ύφος των ρωσικών λαϊκών τραγουδιών.6 Και στα δύο κουαρτέτα τα Scherzi περιλαμβάνουν άκρως λυρικά επεισόδια, αν και η δομή του Scherzo στο έργο 15 πλησιάζει περισσότερο στη φόρμα σονάτας παρά στο σκέρτσο και τρίο, με κανονική εισαγωγή, έκθεση, ανάπτυξη και επανέκθεση (μολονότι σύντομη), ενώ το πιο τολμηρό έργο 22 αρκείται σε μία απλή τριμερή μορφή σκέρτσου. Το πρώτο και το τελευταίο μέρος ακολουθούν δομή φόρμας σονάτας.</div><div style="text-align: justify;"><br></div><div style="text-align: justify;"> \n </div><div style="text-align: justify;"><b>Τα χειρόγραφα\n </b></div><div style="text-align: justify;">Για το έργο 15 έχουμε τρεις πηγές στη διάθεσή μας: μία αυτόγραφη παρτιτούρα, καθώς και μία αυτόγραφη σειρά από πάρτες κι ένα προσχέδιο του δευτέρου μέρους (Fuga a 4 Voci). Όλα είναι γραμμένα σε δεμένα μουσικά τετράδια του οίκου Jurgenson της Μόσχας, με εξαίρεση το προσχέδιο, το οποίο είναι γραμμένο σε ένα άδετο δίφυλλο και ένα απλό φύλλο χαρτιού Jurgenson. Όλα σώζονται σε μάλλον κακή κατάσταση, αν και οι πάρτες, γενικά, είναι καλύτερα διατηρημένες από την παρτιτούρα. \n </div><div style="text-align: justify;"> Οι πηγές για το έργο 22 είναι δύο αυτόγραφες παρτιτούρες και δύο αυτόγραφες σειρές από πάρτες.7 Τα τετράδια δεν φέρουν έντυπη ονομασία κατασκευαστή, ούτε υδατόσημο, συνεπώς είναι αδύνατον να ταυτοποιηθούν και δεν βοηθούν στην επιβεβαίωση της χρονολόγησης του κομματιού. Επίσης, αντίθετα από την περίπτωση του έργου 15, τα τετράδια με τις πάρτες δεν ταιριάζουν με κανένα από τα δύο τετράδια με τις παρτιτούρες. Όλα τα τετράδια του έργου 22 είναι επίσης σε πολύ κακή κατάσταση.\n </div><div style="text-align: justify;"> Όπως προαναφέραμε, κανένα από τα δύο κουαρτέτα δεν φέρει χρονολόγηση, αν και στο φύλλο 1 recto της δεύτερης παρτιτούρας υπάρχει η διεύθυνση του συνθέτη, γραμμένη με μολύβι: B. P. Kalafati/ B. (Bol’shaya) Moskovskaya / d. 6, kv. 16. [Β. Π. Καλαφάτης / B. (Μεγάλη) Moskovskaya /h. (κτίριο) 6, f. (διαμέρισμα) 16.]. Από την αλληλογραφία του συνθέτη που είναι διαθέσιμη στο αρχείο, φαίνεται ότι είναι η διεύθυνση όπου έμενε από το 1936 μέχρι το τέλος της ζωής του.8</div><div style="text-align: justify;"><br></div><div style="text-align: justify;"> \n </div><div style="text-align: justify;"><b>Χρονολόγηση και αρίθμηση \n </b></div><div style="text-align: justify;">Τα έργα είναι όλα αριθμημένα από τον ίδιο τον συνθέτη· όμως, ενώ στα δημοσιευμένα έργα οι αριθμοί ακολουθούν αυστηρή χρονολογική σειρά, στα αδημοσίευτα η αρίθμηση δεν έχει χρονολογική συνέπεια. Παραδείγματος χάριν, το έργο 9, Trois Bagatelles [Τρεις μπακατέλλες], γράφτηκε κατά τα έτη 1905‒06 και πρωτοεκδόθηκε το 1907. Το έργο 10, Deux Préludes [Δύο πρελούδια], γράφτηκε επίσης το 1906 και εκδόθηκε το 1907. Το έργο 11, Κουιντέτο σε σολ μείζονα, γράφτηκε το 1907, εκτελέστηκε για πρώτη φορά στις 23 Νοεμβρίου 1908 και εκδόθηκε το 1909. Όμως, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Anatoli Kalafati, τόσο το Κουαρτέτο σε σολ ελάσσονα (έργο 15) όσο και το Κουαρτέτο σε φα μείζονα (έργο 22) συνετέθησαν κατά την περίοδο 1906‒07.\n </div><div style="text-align: justify;"> Όσον αφορά το έργο 15, τα τετράδια Jurgenson, στα οποία είναι γραμμένες τόσο η παρτιτούρα όσο και οι πάρτες, τοποθετούν με βεβαιότητα το κομμάτι πριν από το 1917, αφού το 1918 η εταιρεία P. Jurgenson κρατικοποιήθηκε και μετονομάστηκε σε Muzgiz. Για το έργο 22 δεν μπορούμε να βασιστούμε στα τετράδια ώστε να επιβεβαιώσουμε την χρονολόγηση του Anatoli Kalafati, αλλά οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι η περίοδος 1906‒07 φαίνεται εύλογη. Κατά την ίδια εποχή ο Καλαφάτης συνέθεσε επίσης ένα Σεξτέτο που φέρει τη χρονολογία 18 Φεβρουαρίου 1906, ενώ το Κουιντέτο σε σολ μείζονα (έργο 11), γραμμένο το 1907, έχει υφολογικές ομοιότητες με το έργο 22. Μετά από αυτό, φαίνεται πως ο Καλαφάτης δεν έγραψε άλλα έργα μουσικής δωματίου έως το 1929, οπότε άρχισε να συνθέτει το Τρίο με πιάνο σε ντο ελάσσονα (έργο 23). Δυστυχώς δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες από τις οποίες θα μπορούσαμε να αντλήσουμε επιβεβαίωση της χρονολογίας σύνθεσης 1906‒07 για κανένα από τα δύο κουαρτέτα. Επομένως, έχοντας υπόψιν αυτή τη χρονολόγηση, παραμένει ανοιχτό το θέμα της ασυμφωνίας στην αρίθμηση των έργων.\n </div><div style="text-align: justify;"> Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι ο συνθέτης δεν αρίθμησε τα έργα του κατά τη σύνθεσή τους, αλλά αργότερα, ίσως μετά από κάποιες τελικές αναθεωρήσεις ή διορθώσεις. Αυτή η εξήγηση υποστηρίζεται και από τις αυτόγραφες πηγές.</div><div style="text-align: justify;"><br></div><div style="text-align: justify;"> \n </div><div style="text-align: right;"><b>ΛΟΥΙΖΑ ΤΣΟΥΓΚΑΡΑΚΗ\n </b></div><div><br></div><div><br></div><div>1 Στανιμήρα Ντερμεντζίεβα, Βασίλης Π. Καλαφάτης (1869‒1942): Η ζωή και το έργο ενός λησμονημένου συνθέτη και μουσικοπαιδαγωγού της Ρωσίας, διδακτορική διατριβή (Κέρκυρα: Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής, 2011), 199‒200 [διαθέσιμο στο https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/30138 (πρόσβαση: 13 Σεπτεμβρίου 2022)].\n </div><div>2 Ντερμεντζίεβα, ό.π., 131.\n </div><div>3 Mikhail Mishchenko, ‘Kalafati, Vasily Pavlovich’ [‘Καλαφάτης, Βασίλης Πάβλοβιτς’], στο Grove Music Online, επιμ. Deane Root, http://www.oxfordmusiconline.com (πρόσβαση: 14 Σεπτεμβρίου 2022).\n </div><div>4 Ιστότοπος Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής της Αγίας Πετρούπολης, http://www.remusik.org/en/from_the_avant_garde_to_ the_present_day_2010/ (πρόσβαση: 3 Ιανουαρίου 2011)· Ντερμεντζίεβα, ό.π., 240.\n </div><div>5 Ο κατάλογος του Anatoli αποτελεί μέρος του Αρχείου Καλαφάτη.\n </div><div>6 Ταυτοποίηση από τη Στανιμήρα Ντερμεντζίεβα.\n </div><div>7 Κατά τον χρόνο συγγραφής του παρόντος, τα χειρόγραφα δεν είχαν ακόμη ενσωματωθεί στο σύστημα της βιβλιοθήκης του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής, άρα δεν υπάρχουν διαθέσιμοι αριθμοί χειρογράφων.\n </div><div>8 Προσωπική επικοινωνία με τη Στανιμήρα Ντερμεντζίεβα.</div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div> """ } 1 => SolrObject {#490 +"product_id": "1315316" +"translated": "false" +"publishing_status": "Κυκλοφορεί" +"last_update": "2023-12-29T10:33:47Z" +"product_status": true +"lcx": false +"add_product_ts": "2023-12-29T10:27:14Z" +"product_form_id": "BF" +"product_form": "Καρφίτσα / Brochure" +"product_kind": "Βιβλίο" +"pub_id": "11565" +"pub_name": "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" +"imprint": "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" +"pages": 96 +"height": 30.7 +"width": 23.5 +"distinctive_title": "Βασίλης Καλαφάτης: Κουαρτέτο αρ. 1 σε σολ ελάσσονα, έργο 15" +"distinctive_subtitle": "για 2 βιολιά, βιόλα και βιολοντσέλο / Πάρτες" +"alternative_title": "Vasily Kalafati: Quartet no. 1 in G minor, Op. 15" +"alternative_subtitle": "for 2 violins, viola and violoncello / Set of parts" +"thema_code": array:4 [ 0 => "A" 1 => "AV" 2 => "AVQ" 3 => "AVRL" ] +"classification_main": "Τέχνες" +"classification": array:5 [ 0 => "Τέχνες" 1 => "Μουσική" 2 => "Παρτιτούρες, στίχοι και λιμπρέτα" 3 => "Έγχορδα" 4 => "Κουαρτέτο εγχόρδων" ] +"category_main": "Τέχνες" +"category": array:4 [ 0 => "Τέχνες" 1 => "Τέχνες" 2 => "Τέχνες" 3 => "Τέχνες" ] +"audience": array:1 [ 0 => "Επαγγελματική και Ακαδημαϊκή" ] +"language": array:2 [ 0 => "Αγγλική" 1 => "Ελληνική, Νέα" ] +"rel_isbn": array:1 [ 0 => "979-0-801168-17-7" ] +"rel_descr": array:1 [ 0 => "Σχετικό προιόν" ] +"edition_no": 1 +"city": "Αθήνα" +"pub_month": 12 +"pub_year": 2022 +"pub_day": 1 +"lcno": 372403 +"gtin13": "9790801168184" +"prefix": "979-0-801168" +"isbn13": "979-0-801168-18-4" +"pub_code": "HMC 029" +"contr_id": array:2 [ 0 => "1164337" 1 => "1097072" ] +"contr_name": array:2 [ 0 => "Καλαφάτης, Βασίλης, 1869-1942" 1 => "Τσουγκαράκη, Λουίζα" ] +"contr_id_role": array:2 [ 0 => "1164337_A06" 1 => "1097072_B29" ] +"contr_role": array:2 [ 0 => "Σύνθεση μουσικής" 1 => "Επιστημονική επιμέλεια" ] +"contr_denoms": array:3 [ 0 => "Καλαφάτης, Βασίλης, 1869-1942" 1 => "Kalafati, Vasily, 1869-1942" 2 => "Τσουγκαράκη, Λουίζα" ] +"contr_id_tab": array:1 [ 0 => "1097072_a" ] +"last_price_update": "2023-12-29T10:27:14Z" +"price": 30.0 +"vat": 6.0 +"price_type": "Ενιαία τιμή με ΦΠΑ" +"price_valid_until": "2024-06-01T12:00:00Z" +"cover": "https://bookpoint.gr/images/books/1315316" +"_version_": 1833586762103914496 +"description": """ <div style="text-align: center;"><b style="letter-spacing: 0.2px;">Βασίλης Καλαφάτης: δύο κουαρτέτα εγχόρδων σε πρώτη έκδοση</b></div><div style="text-align: center;"><b style="letter-spacing: 0.2px;"><br></b></div><div>\n </div><div> \n </div><div style="text-align: justify; ">Ο Βασίλης Καλαφάτης, γόνος ελληνικής οικογένειας εμπόρων, γεννήθηκε στην Ευπατορία της Κριμαίας το 1869. Αν και πολύ γνωστός στους ρωσόφωνους μουσικολόγους, παραμένει σχεδόν άγνωστος στον υπόλοιπο κόσμο. Και όμως, ο Βασίλης Καλαφάτης δεν ήταν μόνο μαθητής του Rimsky-Korsakov, αλλά ήταν και ο ίδιος δάσκαλος σύνθεσης στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης, από το 1901 έως το 1929 (από το 1912 ως Καθηγητής Σύνθεσης), με τους Boris Asafyev, Heino Eller, Khristofor Kushnaryov, Vladimir Shcherbachyov, Igor Stravinsky, Anoushavan Ter-Gevondyan και Maria Yudina να συγκαταλέγονται μεταξύ των μαθητών του. Ήταν μέλος του Κύκλου του Belyayev, τα έργα του εκδίδονταν από τον οίκο Edition M. P. Belaieff (με έδρα τη Λειψία), ήταν μεταξύ αυτών που είχαν λάβει το Βραβείο Glinka, που είχε θεσπίσει ο Belyayev το 1884 και συνοδευόταν από το χρηματικό έπαθλο των 3000 ρουβλίων, και είχε επίσης τιμηθεί με το Βραβείο Belyayev. To 1928 του απονεμήθηκε το δεύτερο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Schubert για το συμφωνικό του ποίημα Légende [Θρύλος], το οποίο συνέθεσε ειδικά για την περίπτωση.1\n </div><div style="text-align: justify;"> Ο Καλαφάτης εξέδωσε επίσης το λεξικό Sputnik muzykanta [Το εγχειρίδιο του μουσικού, Αγία Πετρούπολη, 1911],2 και μετέγραψε για πιάνο – τέσσερα χέρια τη Δεύτερη Συμφωνία του Scriabin και διάφορα έργα του Lyadov.3 Η Συμφωνία του σε λα ελάσσονα (1899) παιζόταν συχνά στα Ρωσικά Συμφωνικά Κοντσέρτα και ο ίδιος παρακολουθούσε τακτικά τις περίφημες ‘Βραδιές Παρασκευής’ του Belyayev. Το τελευταίο έργο του, Zvezdy Kremlya [Τα αστέρια του Κρεμλίνου], συνετέθη το 1941 και παρουσιάστηκε ξανά το έτος 2010, μαζί με αρκετά άλλα έργα του, στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ των Τεχνών στην Αγία Πετρούπολη, τιτλοφορούμενο ‘Πόλεμος και Ειρήνη’.4 Ο Καλαφάτης πέθανε από λιμό, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ, το 1942.\n </div><div style="text-align: justify;"> Το αρχείο του συνθέτη φυλάσσεται τώρα στη βιβλιοθήκη του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ο παρών τόμος παρουσιάζει, για πρώτη φορά, σε κριτική έκδοση, το Κουαρτέτο Εγχόρδων σε σολ ελάσσονα, έργο 15, και το Κουαρτέτο Εγχόρδων σε φα μείζονα, έργο 22.\n </div><div style="text-align: justify;"> Τα κουαρτέτα δεν εξεδόθησαν ποτέ, όμως υπάρχουν ενδείξεις στις πάρτες του έργου 22 ότι μπορεί να εκτελέστηκε, πράγμα το οποίο μας οδηγεί στην υπόθεση πως ίσως γράφτηκε για τις ‘Μουσικές Παρασκευές’ του Κύκλου του Belyayev, μετά τον θάνατο του Belyayev όμως. Κρίνοντας από το υπόλοιπο αρχείο του συνθέτη, είναι ασυνήθιστο το ότι παρέλειψε να χρονολογήσει τα χειρόγραφα αυτών των δύο κουαρτέτων. Σύμφωνα με τον κατάλογο που κατάρτισε ο γιος του Καλαφάτη Anatoli, πάντως, και τα δύο γράφτηκαν κατά την περίοδο 1906‒07.5 \n </div><div style="text-align: justify;"> Αμφότερα αποτελούνται από τέσσερα μέρη. Το έργο 15 είναι, από κάθε άποψη, το πιο κλασικό σε ύφος από τα δύο —παρά τις ποικίλες ιδιομορφίες και τα ευδιάκριτα ρωσικά στοιχεία του— με το δεύτερο μέρος στην καθιερωμένη υποδεσπόζουσα. Το έργο 22 έχει ασυνήθιστο δεύτερο μέρος επίσης, αυτή τη φορά όχι στην υποδεσπόζουσα, αλλά στην υπομέση. Και τα δύο κουαρτέτα δείχνουν μια προτίμηση για ζωηρούς ρυθμούς αέναης κίνησης και έντονο χρωματικισμό, καθώς και για πολυφωνία, κανόνες και μίμηση. Το έργο 15 είναι το πιο αντιστικτικό από τα δύο κομμάτια, με πιο αυστηρό, πιο συγκρατημένο και διακριτικό ύφος· το έργο 22 είναι πιο χρωματικό, μεγαλοπρεπές και τολμηρό στις μουσικές χειρονομίες του. Τα δεύτερα μέρη είναι βασισμένα σε θέματα στο ύφος των ρωσικών λαϊκών τραγουδιών.6 Και στα δύο κουαρτέτα τα Scherzi περιλαμβάνουν άκρως λυρικά επεισόδια, αν και η δομή του Scherzo στο έργο 15 πλησιάζει περισσότερο στη φόρμα σονάτας παρά στο σκέρτσο και τρίο, με κανονική εισαγωγή, έκθεση, ανάπτυξη και επανέκθεση (μολονότι σύντομη), ενώ το πιο τολμηρό έργο 22 αρκείται σε μία απλή τριμερή μορφή σκέρτσου. Το πρώτο και το τελευταίο μέρος ακολουθούν δομή φόρμας σονάτας.</div><div style="text-align: justify;"><br></div><div style="text-align: justify;"> \n </div><div style="text-align: justify;"><b>Τα χειρόγραφα\n </b></div><div style="text-align: justify;">Για το έργο 15 έχουμε τρεις πηγές στη διάθεσή μας: μία αυτόγραφη παρτιτούρα, καθώς και μία αυτόγραφη σειρά από πάρτες κι ένα προσχέδιο του δευτέρου μέρους (Fuga a 4 Voci). Όλα είναι γραμμένα σε δεμένα μουσικά τετράδια του οίκου Jurgenson της Μόσχας, με εξαίρεση το προσχέδιο, το οποίο είναι γραμμένο σε ένα άδετο δίφυλλο και ένα απλό φύλλο χαρτιού Jurgenson. Όλα σώζονται σε μάλλον κακή κατάσταση, αν και οι πάρτες, γενικά, είναι καλύτερα διατηρημένες από την παρτιτούρα. \n </div><div style="text-align: justify;"> Οι πηγές για το έργο 22 είναι δύο αυτόγραφες παρτιτούρες και δύο αυτόγραφες σειρές από πάρτες.7 Τα τετράδια δεν φέρουν έντυπη ονομασία κατασκευαστή, ούτε υδατόσημο, συνεπώς είναι αδύνατον να ταυτοποιηθούν και δεν βοηθούν στην επιβεβαίωση της χρονολόγησης του κομματιού. Επίσης, αντίθετα από την περίπτωση του έργου 15, τα τετράδια με τις πάρτες δεν ταιριάζουν με κανένα από τα δύο τετράδια με τις παρτιτούρες. Όλα τα τετράδια του έργου 22 είναι επίσης σε πολύ κακή κατάσταση.\n </div><div style="text-align: justify;"> Όπως προαναφέραμε, κανένα από τα δύο κουαρτέτα δεν φέρει χρονολόγηση, αν και στο φύλλο 1 recto της δεύτερης παρτιτούρας υπάρχει η διεύθυνση του συνθέτη, γραμμένη με μολύβι: B. P. Kalafati/ B. (Bol’shaya) Moskovskaya / d. 6, kv. 16. [Β. Π. Καλαφάτης / B. (Μεγάλη) Moskovskaya /h. (κτίριο) 6, f. (διαμέρισμα) 16.]. Από την αλληλογραφία του συνθέτη που είναι διαθέσιμη στο αρχείο, φαίνεται ότι είναι η διεύθυνση όπου έμενε από το 1936 μέχρι το τέλος της ζωής του.8</div><div style="text-align: justify;"><br></div><div style="text-align: justify;"> \n </div><div style="text-align: justify;"><b>Χρονολόγηση και αρίθμηση \n </b></div><div style="text-align: justify;">Τα έργα είναι όλα αριθμημένα από τον ίδιο τον συνθέτη· όμως, ενώ στα δημοσιευμένα έργα οι αριθμοί ακολουθούν αυστηρή χρονολογική σειρά, στα αδημοσίευτα η αρίθμηση δεν έχει χρονολογική συνέπεια. Παραδείγματος χάριν, το έργο 9, Trois Bagatelles [Τρεις μπακατέλλες], γράφτηκε κατά τα έτη 1905‒06 και πρωτοεκδόθηκε το 1907. Το έργο 10, Deux Préludes [Δύο πρελούδια], γράφτηκε επίσης το 1906 και εκδόθηκε το 1907. Το έργο 11, Κουιντέτο σε σολ μείζονα, γράφτηκε το 1907, εκτελέστηκε για πρώτη φορά στις 23 Νοεμβρίου 1908 και εκδόθηκε το 1909. Όμως, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Anatoli Kalafati, τόσο το Κουαρτέτο σε σολ ελάσσονα (έργο 15) όσο και το Κουαρτέτο σε φα μείζονα (έργο 22) συνετέθησαν κατά την περίοδο 1906‒07.\n </div><div style="text-align: justify;"> Όσον αφορά το έργο 15, τα τετράδια Jurgenson, στα οποία είναι γραμμένες τόσο η παρτιτούρα όσο και οι πάρτες, τοποθετούν με βεβαιότητα το κομμάτι πριν από το 1917, αφού το 1918 η εταιρεία P. Jurgenson κρατικοποιήθηκε και μετονομάστηκε σε Muzgiz. Για το έργο 22 δεν μπορούμε να βασιστούμε στα τετράδια ώστε να επιβεβαιώσουμε την χρονολόγηση του Anatoli Kalafati, αλλά οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι η περίοδος 1906‒07 φαίνεται εύλογη. Κατά την ίδια εποχή ο Καλαφάτης συνέθεσε επίσης ένα Σεξτέτο που φέρει τη χρονολογία 18 Φεβρουαρίου 1906, ενώ το Κουιντέτο σε σολ μείζονα (έργο 11), γραμμένο το 1907, έχει υφολογικές ομοιότητες με το έργο 22. Μετά από αυτό, φαίνεται πως ο Καλαφάτης δεν έγραψε άλλα έργα μουσικής δωματίου έως το 1929, οπότε άρχισε να συνθέτει το Τρίο με πιάνο σε ντο ελάσσονα (έργο 23). Δυστυχώς δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες από τις οποίες θα μπορούσαμε να αντλήσουμε επιβεβαίωση της χρονολογίας σύνθεσης 1906‒07 για κανένα από τα δύο κουαρτέτα. Επομένως, έχοντας υπόψιν αυτή τη χρονολόγηση, παραμένει ανοιχτό το θέμα της ασυμφωνίας στην αρίθμηση των έργων.\n </div><div style="text-align: justify;"> Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι ο συνθέτης δεν αρίθμησε τα έργα του κατά τη σύνθεσή τους, αλλά αργότερα, ίσως μετά από κάποιες τελικές αναθεωρήσεις ή διορθώσεις. Αυτή η εξήγηση υποστηρίζεται και από τις αυτόγραφες πηγές.</div><div style="text-align: justify;"><br></div><div style="text-align: justify;"> \n </div><div style="text-align: right;"><b>ΛΟΥΙΖΑ ΤΣΟΥΓΚΑΡΑΚΗ\n </b></div><div><br></div><div><br></div><div>1 Στανιμήρα Ντερμεντζίεβα, Βασίλης Π. Καλαφάτης (1869‒1942): Η ζωή και το έργο ενός λησμονημένου συνθέτη και μουσικοπαιδαγωγού της Ρωσίας, διδακτορική διατριβή (Κέρκυρα: Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής, 2011), 199‒200 [διαθέσιμο στο https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/30138 (πρόσβαση: 13 Σεπτεμβρίου 2022)].\n </div><div>2 Ντερμεντζίεβα, ό.π., 131.\n </div><div>3 Mikhail Mishchenko, ‘Kalafati, Vasily Pavlovich’ [‘Καλαφάτης, Βασίλης Πάβλοβιτς’], στο Grove Music Online, επιμ. Deane Root, http://www.oxfordmusiconline.com (πρόσβαση: 14 Σεπτεμβρίου 2022).\n </div><div>4 Ιστότοπος Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής της Αγίας Πετρούπολης, http://www.remusik.org/en/from_the_avant_garde_to_ the_present_day_2010/ (πρόσβαση: 3 Ιανουαρίου 2011)· Ντερμεντζίεβα, ό.π., 240.\n </div><div>5 Ο κατάλογος του Anatoli αποτελεί μέρος του Αρχείου Καλαφάτη.\n </div><div>6 Ταυτοποίηση από τη Στανιμήρα Ντερμεντζίεβα.\n </div><div>7 Κατά τον χρόνο συγγραφής του παρόντος, τα χειρόγραφα δεν είχαν ακόμη ενσωματωθεί στο σύστημα της βιβλιοθήκης του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής, άρα δεν υπάρχουν διαθέσιμοι αριθμοί χειρογράφων.\n </div><div>8 Προσωπική επικοινωνία με τη Στανιμήρα Ντερμεντζίεβα.</div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div> """ } 2 => SolrObject {#491 +"product_id": "1315313" +"translated": "false" +"publishing_status": "Κυκλοφορεί" +"last_update": "2024-01-04T12:58:42Z" +"product_status": true +"lcx": false +"add_product_ts": "2023-12-29T10:06:16Z" +"product_form_id": "BC" +"product_form": "Χαρτόδετο" +"product_kind": "Βιβλίο" +"pub_id": "11565" +"pub_name": "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" +"imprint": "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" +"pages": 112 +"height": 30.7 +"width": 23.5 +"distinctive_title": "Βασίλης Καλαφάτης" +"distinctive_subtitle": "Κουαρτέτα εγχόρδων, έργα 15 και 22 " +"alternative_title": "Vasily Kalafati" +"alternative_subtitle": "String Quartets, Opp. 15 and 22 " +"thema_code": array:3 [ 0 => "AV" 1 => "AVQ" 2 => "AVRL" ] +"classification_main": "Μουσική" +"classification": array:4 [ 0 => "Μουσική" 1 => "Παρτιτούρες, στίχοι και λιμπρέτα" 2 => "Έγχορδα" 3 => "Κουαρτέτο εγχόρδων" ] +"category_main": "Τέχνες" +"category": array:3 [ 0 => "Τέχνες" 1 => "Τέχνες" 2 => "Τέχνες" ] +"audience": array:1 [ 0 => "Επαγγελματική και Ακαδημαϊκή" ] +"language": array:2 [ 0 => "Αγγλική" 1 => "Ελληνική, Νέα" ] +"edition_no": 1 +"city": "Αθήνα" +"pub_month": 12 +"pub_year": 2022 +"pub_day": 1 +"lcno": 372403 +"gtin13": "9790801168177" +"prefix": "979-0-801168" +"isbn13": "979-0-801168-17-7" +"pub_code": "HMC 028" +"contr_id": array:2 [ 0 => "1164337" 1 => "1097072" ] +"contr_name": array:2 [ 0 => "Καλαφάτης, Βασίλης, 1869-1942" 1 => "Τσουγκαράκη, Λουίζα" ] +"contr_id_role": array:2 [ 0 => "1164337_A06" 1 => "1097072_B29" ] +"contr_role": array:2 [ 0 => "Σύνθεση μουσικής" 1 => "Επιστημονική επιμέλεια" ] +"contr_denoms": array:3 [ 0 => "Καλαφάτης, Βασίλης, 1869-1942" 1 => "Kalafati, Vasily, 1869-1942" 2 => "Τσουγκαράκη, Λουίζα" ] +"contr_id_tab": array:1 [ 0 => "1097072_a" ] +"last_price_update": "2023-12-29T10:06:16Z" +"price": 40.0 +"vat": 6.0 +"price_type": "Ενιαία τιμή με ΦΠΑ" +"price_valid_until": "2024-06-01T12:00:00Z" +"cover": "https://bookpoint.gr/images/books/1315313" +"_version_": 1833586762609328128 +"description": """ <div style="text-align: center;"><b style="letter-spacing: 0.2px;">Βασίλης Καλαφάτης: δύο κουαρτέτα εγχόρδων σε πρώτη έκδοση</b></div><div style="text-align: center;"><b style="letter-spacing: 0.2px;"><br></b></div><div>\n </div><div> \n </div><div style="text-align: justify; ">Ο Βασίλης Καλαφάτης, γόνος ελληνικής οικογένειας εμπόρων, γεννήθηκε στην Ευπατορία της Κριμαίας το 1869. Αν και πολύ γνωστός στους ρωσόφωνους μουσικολόγους, παραμένει σχεδόν άγνωστος στον υπόλοιπο κόσμο. Και όμως, ο Βασίλης Καλαφάτης δεν ήταν μόνο μαθητής του Rimsky-Korsakov, αλλά ήταν και ο ίδιος δάσκαλος σύνθεσης στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης, από το 1901 έως το 1929 (από το 1912 ως Καθηγητής Σύνθεσης), με τους Boris Asafyev, Heino Eller, Khristofor Kushnaryov, Vladimir Shcherbachyov, Igor Stravinsky, Anoushavan Ter-Gevondyan και Maria Yudina να συγκαταλέγονται μεταξύ των μαθητών του. Ήταν μέλος του Κύκλου του Belyayev, τα έργα του εκδίδονταν από τον οίκο Edition M. P. Belaieff (με έδρα τη Λειψία), ήταν μεταξύ αυτών που είχαν λάβει το Βραβείο Glinka, που είχε θεσπίσει ο Belyayev το 1884 και συνοδευόταν από το χρηματικό έπαθλο των 3000 ρουβλίων, και είχε επίσης τιμηθεί με το Βραβείο Belyayev. To 1928 του απονεμήθηκε το δεύτερο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Schubert για το συμφωνικό του ποίημα Légende [Θρύλος], το οποίο συνέθεσε ειδικά για την περίπτωση.1\n </div><div style="text-align: justify; "> Ο Καλαφάτης εξέδωσε επίσης το λεξικό Sputnik muzykanta [Το εγχειρίδιο του μουσικού, Αγία Πετρούπολη, 1911],2 και μετέγραψε για πιάνο – τέσσερα χέρια τη Δεύτερη Συμφωνία του Scriabin και διάφορα έργα του Lyadov.3 Η Συμφωνία του σε λα ελάσσονα (1899) παιζόταν συχνά στα Ρωσικά Συμφωνικά Κοντσέρτα και ο ίδιος παρακολουθούσε τακτικά τις περίφημες ‘Βραδιές Παρασκευής’ του Belyayev. Το τελευταίο έργο του, Zvezdy Kremlya [Τα αστέρια του Κρεμλίνου], συνετέθη το 1941 και παρουσιάστηκε ξανά το έτος 2010, μαζί με αρκετά άλλα έργα του, στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ των Τεχνών στην Αγία Πετρούπολη, τιτλοφορούμενο ‘Πόλεμος και Ειρήνη’.4 Ο Καλαφάτης πέθανε από λιμό, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ, το 1942.\n </div><div style="text-align: justify;"> Το αρχείο του συνθέτη φυλάσσεται τώρα στη βιβλιοθήκη του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ο παρών τόμος παρουσιάζει, για πρώτη φορά, σε κριτική έκδοση, το Κουαρτέτο Εγχόρδων σε σολ ελάσσονα, έργο 15, και το Κουαρτέτο Εγχόρδων σε φα μείζονα, έργο 22.\n </div><div style="text-align: justify;"> Τα κουαρτέτα δεν εξεδόθησαν ποτέ, όμως υπάρχουν ενδείξεις στις πάρτες του έργου 22 ότι μπορεί να εκτελέστηκε, πράγμα το οποίο μας οδηγεί στην υπόθεση πως ίσως γράφτηκε για τις ‘Μουσικές Παρασκευές’ του Κύκλου του Belyayev, μετά τον θάνατο του Belyayev όμως. Κρίνοντας από το υπόλοιπο αρχείο του συνθέτη, είναι ασυνήθιστο το ότι παρέλειψε να χρονολογήσει τα χειρόγραφα αυτών των δύο κουαρτέτων. Σύμφωνα με τον κατάλογο που κατάρτισε ο γιος του Καλαφάτη Anatoli, πάντως, και τα δύο γράφτηκαν κατά την περίοδο 1906‒07.5 \n </div><div style="text-align: justify; "> Αμφότερα αποτελούνται από τέσσερα μέρη. Το έργο 15 είναι, από κάθε άποψη, το πιο κλασικό σε ύφος από τα δύο —παρά τις ποικίλες ιδιομορφίες και τα ευδιάκριτα ρωσικά στοιχεία του— με το δεύτερο μέρος στην καθιερωμένη υποδεσπόζουσα. Το έργο 22 έχει ασυνήθιστο δεύτερο μέρος επίσης, αυτή τη φορά όχι στην υποδεσπόζουσα, αλλά στην υπομέση. Και τα δύο κουαρτέτα δείχνουν μια προτίμηση για ζωηρούς ρυθμούς αέναης κίνησης και έντονο χρωματικισμό, καθώς και για πολυφωνία, κανόνες και μίμηση. Το έργο 15 είναι το πιο αντιστικτικό από τα δύο κομμάτια, με πιο αυστηρό, πιο συγκρατημένο και διακριτικό ύφος· το έργο 22 είναι πιο χρωματικό, μεγαλοπρεπές και τολμηρό στις μουσικές χειρονομίες του. Τα δεύτερα μέρη είναι βασισμένα σε θέματα στο ύφος των ρωσικών λαϊκών τραγουδιών.6 Και στα δύο κουαρτέτα τα Scherzi περιλαμβάνουν άκρως λυρικά επεισόδια, αν και η δομή του Scherzo στο έργο 15 πλησιάζει περισσότερο στη φόρμα σονάτας παρά στο σκέρτσο και τρίο, με κανονική εισαγωγή, έκθεση, ανάπτυξη και επανέκθεση (μολονότι σύντομη), ενώ το πιο τολμηρό έργο 22 αρκείται σε μία απλή τριμερή μορφή σκέρτσου. Το πρώτο και το τελευταίο μέρος ακολουθούν δομή φόρμας σονάτας.</div><div> \n </div><div><b><br></b></div><div><b>Τα χειρόγραφα\n </b></div><div style="text-align: justify; ">Για το έργο 15 έχουμε τρεις πηγές στη διάθεσή μας: μία αυτόγραφη παρτιτούρα, καθώς και μία αυτόγραφη σειρά από πάρτες κι ένα προσχέδιο του δευτέρου μέρους (Fuga a 4 Voci). Όλα είναι γραμμένα σε δεμένα μουσικά τετράδια του οίκου Jurgenson της Μόσχας, με εξαίρεση το προσχέδιο, το οποίο είναι γραμμένο σε ένα άδετο δίφυλλο και ένα απλό φύλλο χαρτιού Jurgenson. Όλα σώζονται σε μάλλον κακή κατάσταση, αν και οι πάρτες, γενικά, είναι καλύτερα διατηρημένες από την παρτιτούρα. \n </div><div style="text-align: justify;"> Οι πηγές για το έργο 22 είναι δύο αυτόγραφες παρτιτούρες και δύο αυτόγραφες σειρές από πάρτες.7 Τα τετράδια δεν φέρουν έντυπη ονομασία κατασκευαστή, ούτε υδατόσημο, συνεπώς είναι αδύνατον να ταυτοποιηθούν και δεν βοηθούν στην επιβεβαίωση της χρονολόγησης του κομματιού. Επίσης, αντίθετα από την περίπτωση του έργου 15, τα τετράδια με τις πάρτες δεν ταιριάζουν με κανένα από τα δύο τετράδια με τις παρτιτούρες. Όλα τα τετράδια του έργου 22 είναι επίσης σε πολύ κακή κατάσταση.\n </div><div style="text-align: justify;"> Όπως προαναφέραμε, κανένα από τα δύο κουαρτέτα δεν φέρει χρονολόγηση, αν και στο φύλλο 1 recto της δεύτερης παρτιτούρας υπάρχει η διεύθυνση του συνθέτη, γραμμένη με μολύβι: B. P. Kalafati/ B. (Bol’shaya) Moskovskaya / d. 6, kv. 16. [Β. Π. Καλαφάτης / B. (Μεγάλη) Moskovskaya /h. (κτίριο) 6, f. (διαμέρισμα) 16.]. Από την αλληλογραφία του συνθέτη που είναι διαθέσιμη στο αρχείο, φαίνεται ότι είναι η διεύθυνση όπου έμενε από το 1936 μέχρι το τέλος της ζωής του.8 \n </div><div><br></div><div><b>Χρονολόγηση και αρίθμηση \n </b></div><div style="text-align: justify; ">Τα έργα είναι όλα αριθμημένα από τον ίδιο τον συνθέτη· όμως, ενώ στα δημοσιευμένα έργα οι αριθμοί ακολουθούν αυστηρή χρονολογική σειρά, στα αδημοσίευτα η αρίθμηση δεν έχει χρονολογική συνέπεια. Παραδείγματος χάριν, το έργο 9, Trois Bagatelles [Τρεις μπακατέλλες], γράφτηκε κατά τα έτη 1905‒06 και πρωτοεκδόθηκε το 1907. Το έργο 10, Deux Préludes [Δύο πρελούδια], γράφτηκε επίσης το 1906 και εκδόθηκε το 1907. Το έργο 11, Κουιντέτο σε σολ μείζονα, γράφτηκε το 1907, εκτελέστηκε για πρώτη φορά στις 23 Νοεμβρίου 1908 και εκδόθηκε το 1909. Όμως, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Anatoli Kalafati, τόσο το Κουαρτέτο σε σολ ελάσσονα (έργο 15) όσο και το Κουαρτέτο σε φα μείζονα (έργο 22) συνετέθησαν κατά την περίοδο 1906‒07.\n </div><div style="text-align: justify; "> Όσον αφορά το έργο 15, τα τετράδια Jurgenson, στα οποία είναι γραμμένες τόσο η παρτιτούρα όσο και οι πάρτες, τοποθετούν με βεβαιότητα το κομμάτι πριν από το 1917, αφού το 1918 η εταιρεία P. Jurgenson κρατικοποιήθηκε και μετονομάστηκε σε Muzgiz. Για το έργο 22 δεν μπορούμε να βασιστούμε στα τετράδια ώστε να επιβεβαιώσουμε την χρονολόγηση του Anatoli Kalafati, αλλά οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι η περίοδος 1906‒07 φαίνεται εύλογη. Κατά την ίδια εποχή ο Καλαφάτης συνέθεσε επίσης ένα Σεξτέτο που φέρει τη χρονολογία 18 Φεβρουαρίου 1906, ενώ το Κουιντέτο σε σολ μείζονα (έργο 11), γραμμένο το 1907, έχει υφολογικές ομοιότητες με το έργο 22. Μετά από αυτό, φαίνεται πως ο Καλαφάτης δεν έγραψε άλλα έργα μουσικής δωματίου έως το 1929, οπότε άρχισε να συνθέτει το Τρίο με πιάνο σε ντο ελάσσονα (έργο 23). Δυστυχώς δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες από τις οποίες θα μπορούσαμε να αντλήσουμε επιβεβαίωση της χρονολογίας σύνθεσης 1906‒07 για κανένα από τα δύο κουαρτέτα. Επομένως, έχοντας υπόψιν αυτή τη χρονολόγηση, παραμένει ανοιχτό το θέμα της ασυμφωνίας στην αρίθμηση των έργων.\n </div><div style="text-align: justify;"> Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι ο συνθέτης δεν αρίθμησε τα έργα του κατά τη σύνθεσή τους, αλλά αργότερα, ίσως μετά από κάποιες τελικές αναθεωρήσεις ή διορθώσεις. Αυτή η εξήγηση υποστηρίζεται και από τις αυτόγραφες πηγές. \n </div><div style="text-align: right; "><b>ΛΟΥΙΖΑ ΤΣΟΥΓΚΑΡΑΚΗ</b></div><div><br></div><div>\n </div><div>1 Στανιμήρα Ντερμεντζίεβα, Βασίλης Π. Καλαφάτης (1869‒1942): Η ζωή και το έργο ενός λησμονημένου συνθέτη και μουσικοπαιδαγωγού της Ρωσίας, διδακτορική διατριβή (Κέρκυρα: Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής, 2011), 199‒200 [διαθέσιμο στο https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/30138 (πρόσβαση: 13 Σεπτεμβρίου 2022)].\n </div><div>2 Ντερμεντζίεβα, ό.π., 131.\n </div><div>3 Mikhail Mishchenko, ‘Kalafati, Vasily Pavlovich’ [‘Καλαφάτης, Βασίλης Πάβλοβιτς’], στο Grove Music Online, επιμ. Deane Root, http://www.oxfordmusiconline.com (πρόσβαση: 14 Σεπτεμβρίου 2022).\n </div><div>4 Ιστότοπος Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής της Αγίας Πετρούπολης, http://www.remusik.org/en/from_the_avant_garde_to_ the_present_day_2010/ (πρόσβαση: 3 Ιανουαρίου 2011)· Ντερμεντζίεβα, ό.π., 240.\n </div><div>5 Ο κατάλογος του Anatoli αποτελεί μέρος του Αρχείου Καλαφάτη.\n </div><div>6 Ταυτοποίηση από τη Στανιμήρα Ντερμεντζίεβα.\n </div><div>7 Κατά τον χρόνο συγγραφής του παρόντος, τα χειρόγραφα δεν είχαν ακόμη ενσωματωθεί στο σύστημα της βιβλιοθήκης του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής, άρα δεν υπάρχουν διαθέσιμοι αριθμοί χειρογράφων.\n </div><div>8 Προσωπική επικοινωνία με τη Στανιμήρα Ντερμεντζίεβα.</div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div><div>\n </div> """ } 3 => SolrObject {#492 +"product_id": "1257883" +"translated": "true" +"publishing_status": "Κυκλοφορεί" +"last_update": "2021-03-17T16:24:31Z" +"product_status": true +"lcx": false +"add_product_ts": "2020-02-26T19:48:27Z" +"product_form_id": "BC" +"product_form": "Χαρτόδετο" +"product_kind": "Βιβλίο" +"pub_id": "11565" +"pub_name": "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" +"imprint": "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" +"pages": 112 +"height": 30.7 +"width": 23.5 +"distinctive_title": "Σπυρίδων Σαμάρας: Τραγούδια για φωνή και πιάνο" +"distinctive_subtitle": "" +"alternative_title": "Spyridon Samaras: Songs for voice and piano" +"alternative_subtitle": "" +"thema_code": array:3 [ 0 => "AVQS" 1 => "AV" 2 => "AVQ" ] +"classification_main": "Ανθολογία τραγουδιών" +"classification": array:5 [ 0 => "Ανθολογία τραγουδιών" 1 => "Μουσική" 2 => "Παρτιτούρες, στίχοι και λιμπρέτα" 3 => "Σπυρίδων Σαμάρας" 4 => "Τραγούδια για φωνή και πιάνο" ] +"category_main": "Τέχνες" +"category": array:3 [ 0 => "Τέχνες" 1 => "Τέχνες" 2 => "Τέχνες" ] +"audience": array:1 [ 0 => "Επαγγελματική και Ακαδημαϊκή" ] +"language": array:1 [ 0 => "Ελληνική, Νέα" ] +"edition_no": 1 +"city": "Αθήνα" +"pub_month": 12 +"pub_year": 2019 +"pub_day": 1 +"lcno": 372403 +"gtin13": "9790801168160" +"prefix": "979-0-801168" +"isbn13": "979-0-801168-16-0" +"pub_code": "HMC 027" +"contr_id": array:3 [ 0 => "1051687" 1 => "1064952" 2 => "1088729" ] +"contr_name": array:3 [ 0 => "Γρηγορέα, Έλενα" 1 => "Κοντώση, Σοφία" 2 => "Σαμαράς, Σπυρίδων - Φιλίσκος, 1861-1917" ] +"contr_id_role": array:3 [ 0 => "1051687_B06" 1 => "1064952_B29" 2 => "1088729_A06" ] +"contr_id_tab": array:2 [ 0 => "1051687_t" 1 => "1064952_a" ] +"contr_role": array:3 [ 0 => "Μετάφραση" 1 => "Επιστημονική επιμέλεια" 2 => "Σύνθεση μουσικής" ] +"contr_denoms": array:3 [ 0 => "Γρηγορέα, Έλενα" 1 => "Κοντώση, Σοφία" 2 => "Σαμαράς, Σπυρίδων - Φιλίσκος, 1861-1917" ] +"price": 40.0 +"vat": 24.0 +"price_type": "Προτεινόμενη ΛΤ με ΦΠΑ" +"cover": "https://bookpoint.gr/images/books/1257883" +"description": "<p class="NoSpacing1CxSpFirst" style="text-align: left;" align="center" data-mce-style="text-align: left;">ΣΠYΡΙΔΩΝ ΣΑΜΑΡΑΣ / SPYRIDON SAMARAS (1861-1917)</p><p style="text-align: left;" data-mce-style="text-align: left;"><strong>Τραγούδια </strong><strong>για </strong><strong>φωνή </strong><strong>και </strong><strong>πιάνο / </strong><strong>Songs for voice and piano</strong></p><p style="text-align: left;" data-mce-style="text-align: left;">ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ</p><p style="text-align: left;" data-mce-style="text-align: left;">1. La chanson de l’Espadachín | Το τραγούδι του Ξιφομάχου (TAQ 1883) [ποίηση: Paul Solanges]<br>2. Σ’ ἀγαπῶ | I Love You / Amore | Ἔρως (TAQ 1888) [ποίηση: Ιωάννης Καμπούρογλου]<br>3. In teatro... | Στο θέατρο... (TAQ 1889) [ποίηση: Iñocenza Well (Vincenzo Valle)]<br>4. Sérénade chinoise | Κινέζικη σερενάτα (TAQ 1892) [ποίηση: Paul Milliet]<br>5. Nenna mia (Ma Belle amie) | Το κορίτσι μου (TAQ 1904) [ποίηση: Paul Milliet]<br>6. Hymne d’amour | Ύμνος του έρωτα (TAQ 1904) [ποίηση: Gustave Rivet]<br>7. La Bien aimée | Η Πολυαγαπημένη (TAQ 1904) [ποίηση: Gustave Rivet]<br>8. Soir sur la terrasse | Γλυκιὰ βραδιὰ (TAQ 1917) [ποίηση: Mme Cesse Anna de Noailles]<br>9. Νανούρισμα | Lullaby (TAQ 1912) [ποίηση: Γεώργιος Τσοκόπουλος]<br>10. Ἄνοιξη | Spring (TAQ 1912) [ποίηση: Ιωάννης Πολέμης]<br>11. Τῆς κοπέλας τὸ νερὸ | The Maiden`s Fountain (TAQ 1912) [ποίηση: Γεώργιος Δροσίνης]<br>12. Ὁ ὅρκος μου | My Vow (1912) [ποίηση: Ιωάννης Πολέμης]<br>13. Εἰδύλλιο | Idyll (1912) [ποίηση: Ιωάννης Πολέμης]<br>14. Σερενάτα | Serenade (TAQ 1912) [ποίηση: Μπάμπης Ἄννινος – Γεώργιος Τσοκόπουλος]<br>15. Μάνα και γιὸς | Mother and Son (TAQ 1914) [ποίηση: Γεώργιος Δροσίνης]<br>16. Ἐξομολόγηση | Confession (TAQ 1915) [ποίηση: Ιωάννης Πολέμης]</p>" +"_version_": 1833592191443795968 } 4 => SolrObject {#493 +"product_id": "1253968" +"translated": "true" +"publishing_status": "Κυκλοφορεί" +"last_update": "2021-03-17T16:24:28Z" +"product_status": true +"lcx": false +"add_product_ts": "2019-12-05T05:06:35Z" +"product_form_id": "BC" +"product_form": "Χαρτόδετο" +"product_kind": "Βιβλίο" +"pub_id": "11565" +"pub_name": "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" +"imprint": "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" +"pages": 68 +"height": 30.7 +"width": 23.5 +"distinctive_title": "Μανώλης Καλομοίρης: Τρεις Ελληνικοί Χοροί" +"distinctive_subtitle": "Παρτιτούρα Ορχήστρας" +"thema_code": array:1 [ 0 => "AVQ" ] +"classification_main": "Παρτιτούρες, στίχοι και λιμπρέτα" +"classification": array:3 [ 0 => "Παρτιτούρες, στίχοι και λιμπρέτα" 1 => "Μανώλης Καλομοίρης" 2 => "Ελληνικοί Χοροί" ] +"category_main": "Τέχνες" +"category": array:1 [ 0 => "Τέχνες" ] +"audience": array:1 [ 0 => "Επαγγελματική και Ακαδημαϊκή" ] +"language": array:1 [ 0 => "Ελληνική, Νέα" ] +"edition_no": 1 +"city": "Αθήνα" +"pub_month": 3 +"pub_year": 2019 +"pub_day": 1 +"lcno": 372403 +"gtin13": "9790801168153" +"prefix": "979-0-801168" +"isbn13": "979-0-801168-15-3" +"pub_code": "HMC 003" +"contr_id": array:5 [ 0 => "1051687" 1 => "1059577" 2 => "1071226" 3 => "1088842" 4 => "1096125" ] +"contr_name": array:5 [ 0 => "Γρηγορέα, Έλενα" 1 => "Καλομοίρης, Μανώλης" 2 => "Μαλιάρας, Νικόλαος Γ." 3 => "Σαμπροβαλάκης, Γιάννης" 4 => "Τσελίκας, Γιάννης" ] +"contr_id_role": array:5 [ 0 => "1051687_B06" 1 => "1059577_A06" 2 => "1071226_A15" 3 => "1088842_B29" 4 => "1096125_B29" ] +"contr_id_tab": array:3 [ 0 => "1051687_t" 1 => "1088842_a" 2 => "1096125_a" ] +"contr_role": array:5 [ 0 => "Μετάφραση" 1 => "Σύνθεση μουσικής" 2 => "Εισαγωγή" 3 => "Επιστημονική επιμέλεια" 4 => "Επιστημονική επιμέλεια" ] +"contr_denoms": array:5 [ 0 => "Γρηγορέα, Έλενα" 1 => "Καλομοίρης, Μανώλης" 2 => "Μαλιάρας, Νικόλαος Γ." 3 => "Σαμπροβαλάκης, Γιάννης" 4 => "Τσελίκας, Γιάννης" ] +"price": 34.0 +"vat": 24.0 +"price_type": "Προτεινόμενη ΛΤ με ΦΠΑ" +"cover": "https://bookpoint.gr/images/books/1253968" +"short_descr": "Οι Τρεις Ελληνικοί Χοροί είναι το πέμπτο κατά χρονολογική σειρά καθαρά ορχηστρικό έργο του Μανώλη Καλομοίρη. Το έργο γράφτηκε για μεγάλη συμφωνική ορχήστρα και πήρε την οριστική του μορφή στην Πράγα το 1934." +"_version_": 1833592569109413888 +"description": "<p>Οι <em>Τρεις Ελληνικοί Χοροί</em> είναι το πέμπτο κατά χρονολογική σειρά καθαρά ορχηστρικό έργο του Μανώλη Καλομοίρη, μετά τη <em>Ρωμέικη Σουίτα</em>, τη <em>Συμφωνία της Λεβεντιάς</em>, τις <em>Νησιώτικες ζωγραφιές</em> για βιολί και ορχήστρα, και τη <em>Συμφωνία των Ανίδεων και των Καλών Ανθρώπων</em>.<a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn1" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn1">[1]</a> Το έργο γράφτηκε για μεγάλη συμφωνική ορχήστρα και πήρε την οριστική του μορφή στην Πράγα το 1934.<a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn2" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn2">[2]</a> Ωστόσο, και τα τρία μέρη από τα οποία αποτελείται έχουν στην πραγματικότητα συντεθεί στην πρωτότυπη μορφή τους πολύ νωρίτερα, ήδη κατά τη δεκαετία του 1910, ως μέρος άλλων συνθέσεων του Καλομοίρη.</p><p>Το πρώτο μέρος των χορών, ο <strong><em>Μπάλλος</em></strong>, αποτελεί σύνθεση της περιόδου περί το 1917<a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn3" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn3">[3]</a> και γράφηκε αρχικά για πιάνο. Συμπεριλήφθηκε σε μια έκδοση δημοτικών μελωδιών που εξέδωσε ο Καλομοίρης το 1922. Τότε, ο συνθέτης είχε συνάψει συμφωνία με τον εκδότη Ζαχαρία Μακρή για την έκδοση είκοσι δημοτικών τραγουδιών για φωνή και πιάνο ή μόνο για πιάνο, σε επεξεργασίες του Καλομοίρη. Η έκδοση των είκοσι τραγουδιών δεν υλοποιήθηκε στο σύνολό της, αφού τελικά εκδόθηκαν μόνο δέκα από τα τραγούδια, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και ο <em>Μπάλλος</em>.</p><p>Ο <em>Μπάλλος</em> αποτελείται από μια σειρά δέκα γνωστών μελωδιών οργανικού παραδοσιακού αιγαιοπελαγίτικου μπάλλου, οι οποίες χωρίζονται σε δύο ενότητες, που περιέχουν από πέντε μελωδίες η κάθε μία. Κάθε ενότητα αρχίζει με μια δίμετρη σύντομη εισαγωγή, η οποία, στην περίπτωση του πρώτου τμήματος τονίζει απλώς τον ρυθμό, ενώ στην περίπτωση του δεύτερου χρησιμοποιείται για να μας μεταφέρει από την τονικότητα της σι ύφεση μείζονος σε έναν χρωματικό τρόπο με βάση το ντο. Καθεμία από τις παραδοσιακές μελωδίες διαρκεί τέσσερα ως οκτώ μέτρα, που ενίοτε επαναλαμβάνονται.</p><p>Η ορχηστρική εκδοχή του <em>Μπάλλου</em>, που διασώζεται σε ένα μόνο αχρονολόγητο χειρόγραφο, φαίνεται μεταγενέστερη. Ωστόσο υπάρχουν στοιχεία που μας προβληματίζουν ως προς την πραγματική ημερομηνία σύνθεσής της,<a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn4" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn4">[4]</a> η οποία πιθανότατα πρέπει να χρονολογηθεί πολύ πιο κοντά και ίσως ταυτόχρονα με την πιανιστική εκδοχή (άλλωστε αυτή ήταν και η συνήθης πρακτική του Καλομοίρη, να συνθέτει δηλαδή ταυτόχρονα –και συνήθως προγενέστερα– την ορχηστρική εκδοχή όσων έργων είχαν και πιανιστική). Σε κάθε περίπτωση, η δομή της ορχηστρικής εκδοχής δεν παρουσιάζει ουσιώδεις διαφορές σε σύγκριση με την πιανιστική: προστίθενται απλώς διάφορα συνοδευτικά ή αντιστικτικά μοτίβα σε ποικίλα όργανα, ενώ ενίοτε οι επαναλήψεις της πιανιστικής εκδοχής ξαναγράφονται εξ ολοκλήρου στην ορχηστρική, μια και διαθέτουν διαφορετική ενορχήστρωση ή και εναρμόνιση. Ακόμη, η ορχηστρική εκδοχή φέρει την ένδειξη <em>Moderato</em>, που λείπει από τη μορφή για πιάνο.</p><p>Ο <strong><em>Ειδυλλιακός χορός</em></strong> γράφτηκε ως μία μορφή ορχηστρικής προσαρμογής μοτίβων και αποσπασμάτων της πρώτης όπερας του συνθέτη, του <em>Πρωτομάστορα</em>, που είναι έργο των ετών 1915-1916 πάνω στο θεατρικό έργο <em>Η Θυσία</em> του Νίκου Καζαντζάκη,<a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn5" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn5">[5]</a> και πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1916. Ο Καλομοίρης επέλεξε και χρησιμοποίησε στοιχεία από την εισαγωγή και την πρώτη σκηνή της όπερας, καθώς και από το ιντερμέτζο μεταξύ πρώτης και δεύτερης πράξης.<a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn6" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn6">[6]</a> Ο <em>Ειδυλλιακός χορός</em> αποτελεί, κατά συνέπεια, το πιο ανεξάρτητο, εν σχέσει με το πρότυπό του, μέρος των <em>Τριών Ελληνικών Χορών</em>. Πριν ενταχθεί στην ενότητα των <em>Τριών Ελληνικών Χορών</em>, αποτέλεσε προσωρινά μέρος του έργου <em>Νησιώτικες Ζωγραφιές</em>.<a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn7" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn7">[7]</a> Η μορφή που συμπεριλήφθηκε στον κύκλο των <em>Τριών Ελληνικών Χορών</em> είχε γραφτεί από τον Καλομοίρη το 1924 κατόπιν παραγγελίας του οίκου συναυλιών Association des Concerts Grassi και παρουσιάστηκε ως μουσική μπαλέτου στις 12 Απριλίου του 1924 στο Théâtre de la Gaîté (γνωστό και ως Gaîté-Lyrique), στο Παρίσι, με σολίστ χορού την Ιsabel de Etchessarry.<a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn8" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn8">[8]</a> Για την παρούσα έκδοση λήφθηκαν υπόψιν τόσο το πρωτότυπο χειρόγραφο του <em>Ειδυλλιακού χορού</em>, όσο και οι δύο εκδοχές του <em>Πρωτομάστορα</em>, δεδομένου ότι η δεύτερη εμπεριέχει μεταγενέστερες βελτιωτικές τροποποιήσεις του συνθέτη.</p><p>Η μελωδία και η επεξεργασία του <em><strong>Τσακώνικου</strong></em>, αυτού του ιδιότυπου και πασίγνωστου παραδοσιακού χορού σε μέτρο 5/4, εμφανίζονται στην όπερα <em>Το Δαχτυλίδι της Μάνας</em>, έργο του 1917. Στη Β’ πράξη, ο χορός αυτός, που χορεύεται κατά τη δεύτερη είσοδο των Νεράιδων, ακούγεται τρεις φορές αυτούσιος και κάθε φορά ακολουθείται από επεξεργασία του θέματος ή του ρυθμού. Η δημοτική μελωδία του <em>Τσακώνικου</em>, όπως οι περισσότεροι χορευτικοί σκοποί, χαρακτηρίζεται από συμμετρία στη μορφή, την οποία καταγράφει ο Καλομοίρης χωρίζοντας τον χορό σε δύο τετράμετρες φράσεις που απαρτίζουν ένα οκτάμετρο σύνολο.</p><p>Η σύγκριση του <em>Τσακώνικου</em> χορού, όπως εμφανίζεται στο <em>Δαχτυλίδι της Μάνας,</em> με την παρτιτούρα ορχήστρας των <em>Τριών Ελληνικών Χορών</em> αποκαλύπτει ότι υπάρχουν μεταξύ τους μερικές αξιοσημείωτες διαφορές. Μια από τις πιο ουσιαστικές, εκτός του γεγονότος ότι ο Καλομοίρης ανέθεσε τον ρόλο των τραγουδιστών σε διάφορα όργανα, είναι ότι στην ορχήστρα της όπερας χρησιμοποιείται τσελέστα (χειρόγραφο <em>Δαχτυλιδιού</em> 1938-39), ενώ στους <em>Χορούς</em> η τσελέστα αντικαθίσταται από ομάδα κρουστών, μια και η τσελέστα δεν περιλαμβάνεται στην ενορχήστρωση του έργου αυτού. Οι όποιες αλλαγές στην πλοκή της όπερας διακρίνονται και από αλλαγές στην ενορχήστρωση των <em>Χορών</em>, στο τέλος των οποίων συντομεύεται η κατάληξη.<a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn9" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftn9">[9]</a></p><p align="right"> </p><p align="right" dir="ltr">ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΙΑΡΑΣ</p><p align="right" dir="ltr">Καθηγητής Ιστορικής Μουσικολογίας</p><p align="right" dir="ltr">Διευθυντής του Εργαστηρίου Μελέτης της Ελληνικής Μουσικής </p><p align="right" dir="ltr">του Πανεπιστημίου Αθηνών</p><div dir="ltr"><br clear="all"><hr align="left" size="1" width="33%"><div><p><a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref1" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref1">[1]</a> Της σύνθεσης των <em>Τριών Ελληνικών Χορών</em> προηγείται και η ενορχηστρωμένη μορφή της <em>Ραψωδίας</em><em> αρ. 2</em> για πιάνο, που όμως δεν φιλοτεχνήθηκε από τον ίδιο τον συνθέτη, αλλά από τον φίλο του, συνθέτη και μαέστρο Gabriel Pierné, το 1925.</p></div><div><p><a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref2" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref2">[2]</a> Φοίβος Ανωγειανάκης, <em>Κατάλογος</em><em> έργων Μανώλη Καλομοίρη, 1883-1962</em> (Αθήνα: Ίκαρος, 1964), 35-36 και 55, υποσ. 69. Φίλιππος Τσαλαχούρης, <em>Μανώλης Καλομοίρης, 1883-1962: </em><em>Νέος </em><em>κ</em><em>ατάλογος</em><em> έργων</em> (Αθήνα: Σύλλογος ‘Μανώλης Καλομοίρης’, 2003)<em>,</em> 81-82.</p></div><div><p><a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref3" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref3">[3]</a> Ανωγειανάκης, ό.π.</p></div><div><p><a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref4" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref4">[4]</a> Βλ. λεπτομερέστερη επιχειρηματολογία περί αυτού στο: Νίκος Μαλιάρας, <em>Το </em><em>ελληνικό </em><em>δημοτικό τραγούδι στη μουσική του Μανώλη Καλομοίρη</em> (Αθήνα: Παπαγρηγορίου – Νάκας, 2001), 100-103.</p></div><div><p><a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref5" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref5">[5]</a> Η τραγωδία <em>Η Θυσία</em> γράφτηκε το 1909, όσο ο Καζαντζάκης βρισκόταν στο Παρίσι. Εκδόθηκε τον Ιούνιο του 1910 από το περιοδικό ‘Παναθήναια’ με τον τίτλο ‘Ο Πρωτομάστορας’, και ο συγγραφέας του υπογράφει με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο ‘Πέτρος Ψηλορείτης’. Βλ. Νίκος Μαλιάρας, ‘Η σχέση Λόγου και Μέλους στις “καζαντζακικές” όπερες του Μανώλη Καλομοίρη (<em>Πρωτομάστορας</em> και <em>Κωνσταντίνος Παλαιολόγος</em>)’, στο: <em>Ελληνική μουσική και Ευρώπη. Διαδρομές στον Δυτικοευρωπαϊκό Πολιτισμό</em> (Αθήνα: Παπαγρηγορίου – Νάκας, 2012), 120.</p></div><div><p><a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref6" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref6">[6]</a> Και όχι μόνο από το <em>Iντερμέτζο του Τραγουδιστή</em> όπως αναφέρει ο Ανωγειανάκης, ό.π., και αρκετοί μετά από αυτόν. Θυμίζουμε ότι, στην αρχική του μορφή, ο <em>Πρωτομάστορας </em>απετελείτο από τρεις πράξεις, με ένα ιντερμέτζο να μεσολαβεί μεταξύ δεύτερης και τρίτης, οι οποίες στην επεξεργασία του 1929 συγχωνεύτηκαν σε δύο, με τις δύο πρώτες της εκδοχής του 1916 να συναποτελούν την πρώτη του 1929, και το ιντερμέτζο και την τρίτη να συναπαρτίζουν τη δεύτερη της τελικής εκδοχής. Η φιλοτέχνηση του <em>Ειδυλλιακού χορού</em> έγινε το 1924, δηλαδή πριν από την επεξεργασία του 1929, και επομένως διασώζει στοιχεία της συνθετικής δομής του 1916.</p></div><div><p><a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref7" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref7">[7]</a>Αυτό φαίνεται στο εξώφυλλο του χειρογράφου του συγκεκριμένου χορού: <em>Νησιώτικες Ζωγραφιές</em> / <em>III. Ιντερμέτζο του Τραγουδιστή</em>.</p></div><div><p><a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref8" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref8">[8]</a> Το Théâtre de la Gaîté (Gaîté-Lyrique), ένα από τα παλαιότερα θέατρα της Γαλλικής πρωτεύουσας, ιδρύθηκε το 1759 στο boulevard du Temple, και το 1862 μεταφέρθηκε στη rue Papin. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, λίγο πριν από την παρουσίαση του έργου του Καλομοίρη, χόρευαν εκεί τα Ρωσικά Μπαλέτα του Σεργκέι Ντιάγκιλεφ, ο οποίος τότε βρισκόταν ακόμη σε συνεργασία με τον Ίγκορ Στραβίνσκυ.</p></div><div><p><a title="" href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref9" data-mce-href="file:///E:/Hellenic%20Music%20Centre%20-%20OneDrive/OneDrive%20-%20Hellenic%20Music%20Centre/Scores%20and%20Books%20HMC/HMC%20003%20Kalomiris%20-%20Three%20Greek%20Dances/Score/Kalomiris_Three%20Greek%20Dances_Intro%20(Greek-English).doc#_ftnref9">[9]</a> Βλ. περισσότερες λεπτομέρειες και ανάλυση στο: Νίκος Μαλιάρας, <em>Το </em><em>ελληνικό </em><em>δημοτικό τραγούδι στη μουσική του Μανώλη Καλομοίρη</em> (Αθήνα: Παπαγρηγορίου – Νάκας, 2001), 203 κ.ε.</p></div></div>" } ] "total_books" => 36 "imprintString" => "Κέντρο Ελληνικής Μουσικής" "upcoming_books_count" => 0 "active_books_count" => 36 "tc" => 36 ]