Η Ivana Maksić [Ίβανα Μάκσιτς] γεννήθηκε το 1984 στο Kragujevac (Γιουγκοσλαβία). Γράφει ποίηση, μικρά πεζά, δοκίμια και μεταφράζει από τα αγγλικά. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές O telo tvori me (Matica Srpska, 2011), Izvan komunikacije (Presing, 2013), La mia paura di essere schiava (Gilgamesh Edizioni, 2014⸳ μετάφραση: Fabio Barcellandi), και Kćeri, zar ne vidiš da gorim (Treći Trg, 2020), από τις οποίες η τελευταία ήταν υποψήφια για τα βραβεία Dušan Vasiljev και Vasko Popa το 2021, καθώς και το βιβλίο μικρών πεζών Vejavica (Nojzac, 2023). Κείμενά της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και συλλογικούς τόμους, και έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά στη Σερβία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, σλοβενικά και ελληνικά. Η Maksić έχει συμμετάσχει σε λογοτεχνικά φεστιβάλ στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (Poligon, 2021), τη Σερβία (World Poetry Day, Βελιγράδι, 2016 και 2023· AFŽ, Νόβι Σαντ, 2020), την Ιταλία (Palabra en el mundo, Βενετία, 2020), την Κροατία (SUR, 2019), το Κόσοβο (POLIP, 2019) και τη Σλοβενία (IGNOR, 2018). Έχει συνεπιμεληθεί δύο ποιητικές ανθολογίες: REZ (Presing, 2016) και Do zuba u vremenu (Presing, 2014). Εργάζεται ως συγγραφέας, ανεξάρτητη μεταφράστρια και εξ αποστάσεως καθηγήτρια αγγλικών. [Πηγή: Εκδόσεις Θράκα]