Ο Γιώργος Βρισιμιτζάκης (Αλεξάνδρεια, 1890 - Annecy Γαλλίας, 1947), ήταν αιγυπτιώτης ποιητής και αναρχικός διανοούμενος κρητικής καταγωγής. Σπούδασε γαλλική λογοτεχνία και θετικές επιστήμες στο Παρίσι. Από το καλοκαίρι του 1912 έως την άνοιξη του 1913 έζησε στο Βιαρέτζιο (Viarezzio) της Ιταλίας, όπου συνδέθηκε με τους Ιταλούς αναρχικούς. Επιστρέφοντας στην Αλεξάνδρεια ασχολήθηκε με φιλολογικές μελέτες, έγραψε μια κριτική για το έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη ("Το έργο του Κ. Π. Καβάφη", ελλ. έκδ. Ίκαρος, 1975), έκανε μεταφράσεις (μεταξύ των οποίων και κειμένων των θεωρητικών του αναρχισμού), δημοσίευσε ελληνόγλωσσα κείμενα στην ιταλική αναρχική εφημερίδα του Καΐρου "Idea" ("Ιδέα") και εξέδωσε το περιοδικό "Γράμματα". Στο κείμενό του "Η ατομική επανάστασις" (1914) τόνιζε πως "τίποτε δεν χαρακτηρίζει ασφαλέστερα την μετριότητα, όσο το να μην έχη κανείς ποτέ θεωρηθή ως επικίνδυνος και στασιαστής".
Πέρασε το καλοκαίρι του 1915 στο Παρίσι, επέστρεψε για λίγο στην πατρίδα του, όπου για λογαριασμό του περιοδικού "Γράμματα" οργάνωσε πολιτικές διαλέξεις στην Λαϊκή Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας και έκανε μεταφράσεις διαφόρων κλασικών έργων των θεωρητικών του Αναρχισμού, εκ των οποίων το "Ζωϊκότητα και ανθρωπότητα" του Μπακούνιν, που πρωτοεκδόθηκε το 1917. Ανάμεσα στο 1918 και το 1919 έζησε στην Αθήνα, όπου συνεργάστηκε με το περιοδικό "Βωμός". Το 1920 επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια, όπου έζησε έως το 1926. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Γαλλία, μέχρι τον θάνατό του από δυστύχημα, στις 19 Δεκεμβρίου 1947, στο Annecy. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δημοσίευσε πολλά κείμενα του σε γαλλικά λογοτεχνικά περιοδικά, συνήθως με το ψευδώνυμο "Philetas". Σ' αυτή την περίοδο ανήκει και το κείμενό του "Η ελληνικότης του έργου του Καβάφη" (1928).
