Τα λόγια του Ανώνυμου Έλληνα, για την ταυτότητα του οποίου υπήρξαν πολλές εικασίες αλλά καμία βέβαιη απάντηση, είχαν απίστευτα μεγάλη διάδοση όλα τα επόμενα χρόνια και στη διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης του 1821 αλλά και αργότερα.
Είναι ένα κείμενο που εκδόθηκε στην Ιταλία το 1806, είναι αφιερωμένο στον Ρήγα Φεραίο, και μιλάει για την πολυπόθητη -τότε και τώρα- ελευθερία. Αναφέρεται σε αυτούς που στηρίζουν την τυραννία και την ξενοδουλεία και απαριθμεί τους παράγοντες που προκάλεσαν την υποδούλωση των Ελλήνων και ακόμη περισσότερο τα αίτια που αυτή η δυστυχία παρέμεινε αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου.
Κατά τον Ρωμανίδη, το κείμενο έχει γραφεί από άτομο με δυτική προτεσταντική νοοτροπία που αγνοεί την ορθόδοξη παράδοση. Αυτό προκύπτει και από την ορολογία που χρησιμοποιεί· π.χ. η πατριαρχική σύνοδος αποκαλείται «σύγκλητος», οι κληρικοί φέρονται ότι ανήκουν σε «τάγμα», η ιερωσύνη είναι «σύστημα» και «κλάση», το ράσο αποκαλείται «φόρεμα». Επίσης ζητά να μετατεθούν οι αργίες στις Κυριακές, γιατί εμποδίζουν το εμπόριο, και να μειωθούν οι νηστείες, γιατί βλάπτουν την υγεία του λαού. Κληρικοί και μοναχοί χαρακτηρίζονται με υβριστικούς όρους ενώ με υπερβολική γλώσσα εκφράζεται και εναντίον των Ελλήνων που βρίσκονταν εκείνη την εποχή στη Δύση. Επίσης συσχετίζει τη φεουδαρχία με την ορθόδοξη εκκλησία. Κατά τον Ρωμανίδη διαβάζοντας κανείς το κείμενο νομίζει ότι αναφέρεται περισσότερο στη δυτική εκκλησία παρά την ορθόδοξη[8]. Ωστόσο, στον μέσο Έλληνα αναγνώστη δεν γεννιέται καμιά παρόμοια εντύπωση, ο Ανώνυμος Έλλην μιλά ξεκάθαρα για κληρικούς τής τουρκοκρατούμενης Ελλάδας, αναφέροντας συγκεκριμένα ονόματα και ιστορίες τους.
Ο συγγραφέας του έργου παρά τις συστηματικές και επίμονες έρευνες μελετητών δεν έγινε ποτέ γνωστός και το πρόβλημα αυτό συνεχίζει μέχρι σήμερα να απασχολεί την ελληνική γραμματεία. Για το ποιος μπορεί να κρύβεται πίσω από την «Ανωνυμία του Έλληνα» έχουν προταθεί κατά καιρούς πολλά ονόματα όπως οι εξ Ιωαννίνων Αθανάσιος Ψαλίδας, Σπυρίδων Σπάχος, και Ιωάννης Κωλέττης, ο Κορίνθιος ιατρός Γεώργιος Καλαράς, ο Γεώργιος Γεννάδιος, ο Ιωάννης Δονάς, ο Διονύσιος Ταγιαπέρας, ο Δημήτριος Γουζέλης, ο Κωνσταντίνος Οικονόμος, ο Χριστόφορος Περραιβός κ.ά.
Για τον Κορδάτο, ο συντάκτης του ήταν μαθητής του Παμπλέκη, και αυτό διότι το έργο συνδέεται με την απάντηση του Παμπλέκη σε βάρος των πολέμιών του και κατηγόρων του (Διονύσιος Πλαταμένας, Γοβδελάς από τη Ραψάνη, Δωρόθεος Βουλισμάς και Ιωάννης Τατλικάρης) και με άλλο ανέκδοτο έργο του Ακαρνάνα λογίου.
Το 1978 με κάποια ανακοίνωση στην Ακαδημία Αθηνών υποστηρίχθηκε ως συγγραφέας του έργου ο Αδαμάντιος Κοραής. Η άποψη όμως αυτή δεν φάνηκε να ευσταθεί, επειδή στο αρχέτυπο κείμενο υφίστανται ορθογραφικά λάθη και πολλές αδόκιμες λέξεις χωρίς φιλολογικό ύφος σε αντίθεση με τα έργα του Κοραή. Βασικό επίσης σημείο είναι ότι ο «Ανώνυμος» ζητά την άμεση έναρξη του Αγώνα, σε αντίθεση με τον Κοραή που υποστηρίζει ότι πρώτα το έθνος πρέπει να μορφωθεί και στη συνέχεια να διεκδικήσει την ελευθερία του. Πάντως από το ίδιο το κείμενο διαφαίνεται ότι ο «Ανώνυμος» ήταν εγγράμματος, είχε διαβάσει αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, καθώς και εγκυκλοπαιδιστές της εποχής του γαλλικού διαφωτισμού, βαθιά επηρεασμένος από τον Ρήγα, γνώριζε πολύ καλά την Αυλή του Αλή Πασά, συνεπώς τα Ιωάννινα και μιλούσε επίσης γαλλικά και ιταλικά. Σύμφωνα με τον Καραμπερόπουλο, ο συγγραφέας είναι Ηπειρώτης ή έχει ζήσει στην Ήπειρο και ήταν γιατρός ή σπούδασε ιατρική, και εάν έχει γράψει άλλο βιβλίο θα είναι δυνατόν να ταυτιστεί. Ερευνητές της Ακαδημίας Αθηνών εξακολουθούν να αναζητούν τον συγγραφέα στα αρχεία του τυπογράφου Τομάζο Μάζι στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου τυπώθηκε η Ελληνική Νομαρχία. Το 2021, δημοσιεύτηκε επίσης μία μελέτη περί της πιθανότητας να είναι ο 30χρονος Ιωάννης Καποδίστριας ο συγγραφέας της Ελληνικής Νομαρχίας.
