Στη δεκαετία του 1970 άρχισε να γράφει δικά της έργα, κυρίως μονολόγους με φεμινιστικό περιεχόμενο, μεταξύ των οποίων το Grasso è bello! και το Tutta casa, letto e chiesa. Το Μάρτιο του 1973 μια ομάδα νεοφασιστών απήγαγε τη Ράμε, οι οποίοι αφού τη βασάνισαν και τη βίασαν, την άφησαν σ’ ένα πάρκο. Η Ράμε επέστρεψε στη σκηνή δύο μήνες αργότερα με νέους αντιφασιστικούς μονολόγους.
Η Ράμε υπήρξε ενεργό μέλος της Soccorso Rosso, ενός δικτύου για τη στήριξη των φυλακισμένων μελών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και των οικογενειών τους, και έντονη πολιτική δράση.Η Ράμε έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας (PC) το 1967. Το 2006 εξελέγη γερουσιαστής Πεδεμοντίου εκπροσωπώντας το κεντροαριστερό κόμμα Ιταλία των Αξιών (IDV – Italia dei Valori), το οποίο εγκατέλειψε δύο χρόνια αργότερα (2008) για πολιτικούς λόγους. Επίσης το 2006 προτάθηκε ως υποψήφια Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, λαμβάνοντας 24 ψήφους στην πρώτη ψηφοφορία των προεδρικών εκλογών. Το 2010 εντάχθηκε στο Κόμμα Κομμουνιστικής Επανίδρυσης (PRC - Partito della Rifondazione Comunista).
Στις 19 Απριλίου 2012 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και πέθανε στις 29 Μαΐου 2013, σε ηλικία 83 ετών, στο Μιλάνο όπου κηδεύτηκε στο Μνημειακό Νεκροταφείο της πόλης.