Ενηλικιώθηκε και αντιτάχθηκε στον πόλεμο της Αλγερίας. Συμμετείχε στους αγώνες εκείνης της εποχής. Στη συνέχεια προσχώρησε στις αρχές της δεκαετίας του ’50 στο κίνημα του λετρισμού, προεξάρχουσα μορφή του οποίου ήταν ο ρουμάνος ποιητής, κινηματογραφιστής και θεωρητικός Ιζιντόρ Ιζού. Ο Ιζού εμφάνιζε το λετρισμό ως πρωτοπορία και επιδιδότανε σε πειράματα κινηματογραφικά και ποιητικά. Ο Ντεμπόρ και άλλα μέλη των λετριστών ήρθαν σε σύγκρουση με τον Ιζού και σχημάτισαν την λετριστική διεθνή η οποία τα χρόνια που διάρκεσε εξέδιδε το περιοδικό Potlatch. Οι λετριστές εμπνεόμενοι από τα μεγάλα πρωτοποριακά κινήματα της εποχής ζούσαν ακραία ζωή και πειραματίζονταν σε τρόπους ζωής ποιητικούς για να αλλάξουν αυτήν την κοινωνία. Χρησιμοποιούσαν σαν μέσα την ψυχογεωγραφία, την ενιαία πολεοδομία, την περιπλάνηση και τη μεταστροφή.
Μετά από εκτεταμένες συζητήσεις στις 28 Ιουλίου 1957 στο Cosio l’ Arroscia στην Ιταλία συκροτήθηκε η Καταστασιακή Διεθνής. Την αποτελούσαν το κίνημα για ένα φαντασιακό Μπαουχάους του Asger Jorn, η ψυχογεωγραφική εταιρεία του Λονδίνου του Ράλφ Ραμνέυ και η Λεττριστική Διεθνής. Έδρασε ως τις αρχές της δεκαετίας του ’70 οπότε μετά από μια σειρά διαγραφών ο Γκυ Ντεμπόρ και ο Τζιανφράνγκο Σανγκουινέτι τα εναπομείναντα μέλη προχώρησαν στη διάλυση της.

Από την εποχή των λετριστών ο Ντεμπόρ έφτιαχνε πρωτοποριακές ταινίες και έγραψε έρθρα και στο Potlatch και στο περιοδικό της Καταστασιακής Διεθνούς. Μετά την διάλυση της Διεθνούς συνέχισε να φτιάχνει ταινίες και να γράφει βιβλία. Με το άρθρο του Ντεμπόρ «έκθεση για την κατασκευή καταστάσεων» συγκροτήθηκε η Καταστασιακή Διεθνής. Το 1967 εξέδωσε το σημαντικότερο έργο του την «Κοινωνία του Θεάματος».
Κατά τη δεκαετία του ’70 ταξιδεύει πολύ και συνδέεται φιλικά με τον εκδότη Ζεράρ Λεμποβισί στον εκδοτικό οίκο του οποίου Champ Libre θα ασκήσει μεγάλη επίδραση όσον αφορά τις εκδόσεις σπουδαίων συγγραφέων παλαιότερων εποχών. Αργότερα κατηγορήθηκε για τον ανεξήγητο θάνατο του Λεμποβισί αλλά αποδείχθηκε αθώος. Τις περιπέτειες του εκείνης της εποχής παρουσιάζει στο βιβλίο «Παρατηρήσεις για τη δολοφονία του Ζεράρ Λεμποβισί». Το 1989 γράφει το αυτοβιογραφικό «Πανηγυρικός» όπου παρουσιάζει όλο το ταραχώδη βίο του. Ο Ντεμπόρ παντρεύτηκε 2 φορές. Την πρώτη φορά την Μισέλ Μπερνστάιν και αργότερα την Άλις Μπέκερ- Χο με την οποία έμειναν μαζί ως το θάνατο του. Πολλές ερωτικές περιπέτειες σημάδεψαν τη ζωή του.
ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣΟι ταινίες του Ντεμπόρ είναι αποτέλεσμα μεταστροφής.(ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ=Ενσωμάτωση σημερινών ή περασμένων καλλιτεχνικών παραγωγών σε μια ανώτερη κατασκευή του περιβάλλοντος.)
Χρησιμοποιεί παλιά επίκαιρα, εικόνες από διαφημίσεις, εικόνες από κλασικά φιλμς, εικόνες του Παρισιού και με μια βαριά και κουρασμένη φωνή εκφωνεί το κείμενο. Λέει ο ίδιος: "ο κινηματογράφος δεν είναι αυτό που τον έφτιαξε η τεχνική αλλά αυτό που τον έκανε η κοινωνία. Θα μπορούσε να είναι θεωρία, μανιφέστο, λίβελος θα μπορούσε να είναι σαν τις ταινίες που κάνω". Ταινίες πειραματικές, σπάνιας ομορφιάς και με ένα εξαιρετικό κείμενο. Και μιλάει για όλα, για την κοινωνία, την εποχή του, τους συντρόφους του και τις περιπέτειες τους.
-Hurlements en faveur de sade, 1952-Sur le passage de quelques personnes a travers une assez courte unite de temps, 1959-Critique de la separation, 1961-La societe du spectacle, 1973-Refutation de tous les judgements, tant elogieux que hostiles, qui ont ete jusque ici porte sur le film “La societe du Spectacle” 1975-In girum imus nocte et consumimur igni, 1978-Guy Debord, son art, son temps, 1994 (με την Brigitle Conrand).
ΒΙΒΛΙΑ1957 Έκθεση περί της κατασκευής καταστάσεων1964 Ενάντια στον κινηματογράφο1967 Η κοινωνία του θεάματος1979 Εισαγωγή στην κοινωνία του θεάματος1985 Παρατηρήσεις για την δολοφονία του Ζεράρ Λεμποβισί1987 Το παιχνίδι του πολέμου1988 Σχόλια πάνω στην κοινωνία του θεάματος1989 Πανηγυρικός1990 In girum imus nocte et consumimur igni
Επίσης:-Το σημείο έκρηξης της ιδεολογίας στην Κίνα-Το αληθινό σχίσμα στη Διεθνή-Τι είναι ο λετρισμός-Πανηγυρικός, Δεύτερος Τόμος-Η αισθητική της ανατροπής-Η επανάσταση ως υποκείμενο και ως αναπαράσταση-Για μια επαναστατική κριτική της τέχνης-Για την ένοπλη πάλη στην Ισπανία και τους φυλακισμένους ελευθεριακούς
Στις 30 Νοεμβρίου 1994 ο Γκυ Ντεμπόρ έδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του με μια σφαίρα στην καρδιά. Έπασχε από μια σπάνια και ανίατη ασθένεια την αλκοολική πολυνευρίτιδα που όπως ο ίδιος αναφέρει «είναι το αντίθετο μιας ασθένειας από την οποία μπορεί να προσβληθεί κανείς λόγω κάποιας θλιβερής απερισκεψίας. Χρειάζεται αντιθέτως την επίμονη προσήλωση μιας ολόκληρης ζωής».
Περισσότερα: * "Γκυ Ντεμπόρ"