Στις αρχές του 20ού αιώνα, περίπου επτά δεκαετίες μετά τον θάνατο του ποιητή και στοχαστή Φρίντριχ Χαίλντερλιν (Friedrich Holderlin, 1770-1843), εκδίδεται για πρώτη φορά ένα χειρόγραφο δοκίμιό του, που είχε πα-ραμείνει ανολοκλήρωτο και άτιτλο. Τόσο ο πρώτος εκδότης όσο και οι επόμενοι αναλαμβάνουν να του δώσουν έναν τίτλο που ερμηνεύει το περιεχόμενό του. Αλλά δεν υπάρχει ερμηνευτική συμφωνία. Και όταν οι πρόσφατοι εκδότες (το 1979) θέτουν ως ενδεικτικό τίτλο τις τρεις πρώτες λέξεις: Η καταρρέουσα πατρίδα..., παρερμηνεύουν το δοκίμιο καταχωνιάζοντάς το στον ίδιο τόμο με τα χαιλντερλίνεια "Προσχέδια περί Ποιητικής". Αρνούνται, δηλαδή, να παραδεχτούν ότι εδώ αναμοχλεύεται με εντελώς καινοτόμο τρόπο το αρχαιοελληνικό φιλοσοφικό ζήτημα που αφορά τη γένεση και τη φθορά των όντων.