Στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1920 επικρατούσαν φτώχεια, υπανάπτυξη, αναλφαβητισμός. Επιστέγασμα ο ερχομός των προσφύγων.
Το επίπεδο εκπαίδευσης στη χώρα γενικά, και ιδιαίτερα στους προσφυγικούς συνοικισμούς, ήταν σημαντικά υποβαθμισμένο. Οι ελλείψεις σε σχολικά κτήρια και δασκάλους μεγάλες. Οι μαθητές επιβίωναν με συσσίτια. Για να φτάσουν στο σχολείο περπατούσαν μεγάλες αποστάσεις. Τα ρούχα τους μπαλωμένα και τα παπούτσια τους τρύπια, μούσκευαν στη βροχή. Τα σχολικά βιβλία πολυτέλεια. Τα είχαν λίγοι.
Κι όμως, η πλειοψηφία των τότε παιδιών, ξεπερνώντας τις δυσκολίες, έμαθε γράμματα, απέκτησε γνώσεις και εμπειρίες ζωής. Ήταν η γενιά που συνέβαλε καθοριστικά στην αναγέννηση της Ελλάδας.
