Από τον Ιούνιο του 2017, οπότε κυκλοφόρησε η τελευταία Ζ΄ έκδοση του Πτωχευτικού Δικαίου του καθηγητή Νομικής ΑΠΘ, Σπύρου Ψυχομάνη, παρήλθαν 2 έτη, στη διάρκεια των οποίων νέες νομοθετικές, κυρίως, αλλαγές (νόμοι 4491/2017, 4512/2018, 4549/2018, 4554/2018 και 4605/2019), αλλά και διατυπωθείσες επιστημονικές θέσεις και νομολογιακά αναδειχθείσες προβληματικές, ήλθαν, απανωτά, να ταράξουν και πάλι, πολλαπλά, το πεδίο του κλάδου αυτού του δικαίου, που ούτε στιγμή, μετά την ριζική αναθεώρησή του, το 2007, δεν γνώρισε τη νηνεμία. Το «συγγνωστό» του οφειλέτη, η απαλλαγή του πτωχού από τα υπόλοιπα των χρεών του, τα «υπερπρονόμια» των εργαζομένων, οι αλλαγές στην ειδικά προνομιούχο θέση των ενέγγυων πιστωτών, οι αναδιαρθρώσεις του πίνακα διανομών, η συμπλήρωση των κενών της προπτωχευτικής διαδικασίας της «ειδικής διαχείρισης», αλλά και η πληθώρα των αλλαγών στο «παραπτωχευτικό» πεδίο των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων (μη εμπόρων) και η κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας τους, ήταν τα θέματα που υποκίνησαν τον συγγραφέα να επωμισθεί εκ νέου την αναθεωρητική ερευνητική σκαπάνη, γνωρίζοντας, πάντως, και προειδοποιώντας, για τον λόγο αυτόν, τον αναγνώστη, πως οι νομοθετικές αλλαγές –ορθές ή μη– δεν πρόκειται να παύσουν, υποχρεώνοντας τον νομικό της θεωρίας και της πράξης σε αδιάλειπτη εγρήγορση.
