Πορτρέτα
Εξώφυλλο/εικαστικό: Μενεγάτος, Άγγελος
Επιμέλεια κειμένου: Σκιαδαρέση, Μαρία Ε.
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-91353-4-4
1η έκδ., Ελληνική, Νέα
€ 10.00 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
20 x 13 εκ, 120 σελ.
Περιγραφή

Ένα καλειδοσκόπιο προσώπων που πέρασαν κατά καιρούς από την πολυτάραχη ζωή του συγγραφέα. Σήμερα πια, με την απόσταση του χρόνου και τις αναλαμπές της μνήμης ανασύρονται από το παρελθόν με τρόπο κινηματογραφικό, αποδομούνται με εργαλείο την αναπόφευκτη ωριμότητα της ηλικίας και επανασυντίθενται ως προσωπογραφίες, συμβολικές μέσα στην ανασύνθεσή τους, για να καταδείξουν πως η πορεία μας στον χρόνο εκτός από τον χαρακτήρα μας που σηματοδοτεί την ουσία του βίου μας, είναι και οι άνθρωποι που διανθίζουν την καθημερινότητά μας, κάθε εποχή και άλλοι, πολύχρωμοι και ετερόκλητοι, ορίζοντας συχνά τις σκέψεις ή τις πράξεις μας, μα και τους δρόμους που επιλέγουμε να περπατήσουμε.

  • Τεμίρ Σοσλάν Μπεκ
  • Παμούκ
  • Ο Φαχρεντίν
  • Η αστή επαναστάτρια
  • Ο αρμενότουρκος ιμάμης
  • Ο μικρασιάτης ασθενής
  • Ο εμπρηστής
  • Ο Dokuz ceketli
  • Ο Άλκης
  • Ο Γιωργάκης
  • Ο γαϊδουροκέφαλος Παναγιώτης
  • Η Αλεξάνδρα
  • Έφυγε κι ο Τζίμης
  • Η Μυρτώ στην εμμηνόπαυση
  • Η κυρία Μίλστοουν ή "Ωραία ξένα παιδιά"
  • Σήφης ο Κρητικός
  • Ο Κυριάκος
  • Πόπη και Στέφανος
  • Η Στέλλα από την Πόλη
  • Κωνσταντίνος Μπαλτατζής
  • Η πριγκίπισσα
  • Κλειώ

"Πριν από τρεις μέρες θα έμπαινα στο χειρουργείο. Περίμενα τη γυναίκα μου, έφτανε η ώρα να έρθουν να με πάρουν κι αυτή δεν είχε φανεί. Εμείς, φίλε μου, οι παλιοί αντάρτες, έχουμε πάντα επάνω μας κρυμμένα χρήματα για μια ώρα ανάγκης. Η γυναίκα μου δεν ήξερε για τα χρήματα. Όταν πια ήρθαν οι νοσοκόμοι με το φορείο του χειρουργείου λέω εδώ στον φίλο σου τον Τούρκο: "Κράτα αυτά και μόνο αν πεθάνω στο χειρουργείο θα τα δώσεις στη γυναίκα μου. Αλλιώς μόλις ξυπνήσω θα μου τα επιστρέψεις. Πριν μάθεις αν πέθανα δε θα της πεις τίποτα γι' αυτά".
Ευτυχώς ξύπνησα από τη νάρκωση κι έμαθα πως εντωμεταξύ είχε έρθει η γυναίκα μου, κάθισε λίγο κι έφυγε το μεσημέρι γιατί κρατάει τα εγγόνια μας. Λέω τότε στον δικό σου να μου δώσει τα λεφτά. "Τα έδωσα στη γυναίκα σου" μου λέει. "Βρε μπουνταλά, δε σου είπα να της τα δώσεις μόνο αν πεθάνω;" Και τι γυρίζει και μου λέει; "Αν εγώ πέθαινα πριν από σένα τι θα γινόντουσαν τα λεφτά;" Ο φουκαράς, αγχώθηκε τόσο πολύ με την ευθύνη του ξένου χρήματος που μόλις εμφανίστηκε η γυναίκα μου της τα παρέδωσε όλα.
Ξέρεις, αγόρι μου, τι λέγαμε πάντα εμείς οι Μικρασιάτες; "Γυναίκα στον Τούρκο και λεφτά στον Ρωμιό μην εμπιστεύεσαι! Θα στα φάνε!".