Το Σανταράμ είναι ένα ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα που παραπέμπει σε αντίστοιχα επικά έργα (Λόρενς Ντάρελ, Χέρμαν Μέλβιλ). Ο αφηγητής είναι φυγάς. Μετά το χωρισμό του από τη γυναίκα του και την αδυναμία επαφής με την κόρη του, η ζωή του μεταμορφώθηκε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Ήταν νεαρός ερευνητής της φιλοσοφίας κι εξαιρετικός πολιτικός ακτιβιστής στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, αλλά έγινε ένας επαναστάτης που έπνιξε τα ιδανικά του στην ηρωίνη, ένας φιλόσοφος που έχασε την ακεραιότητά του στο έγκλημα, ένας ποιητής που έχασε την ψυχή του σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας, ένας από τους πλέον καταζητούμενους ανθρώπους στην Αυστραλία. Είχε καταδικαστεί σε 19 χρόνια φυλάκιση για ένοπλη ληστεία, αλλά δραπέτευσε από τη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Πέντριτζ. Κατέφυγε στη Βομβάη, μέσα στην απίστευτη ποικιλία του όχλου της, μ` ένα διαβατήριο που είχε το όνομα κάποιου Λίντσεϊ και μια πρωτόφαντη χαρά να σκιρτάει στην καρδιά του. Στη Βομβάη η μοίρα έριξε τα χαρτιά της για τον αφηγητή. Εκεί, θα αποκτήσει ένα καινούργιο όνομα· στο εξής θα τον αποκαλούν Σανταράμ, άνθρωπο της ειρήνης του Θεού. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]