Η παρουσίαση της αισθητικής του Χέγκελ στο βιβλίο αυτό σκοπό έχει να δείξει πόσο γόνιμη είναι για τη σημερινή φιλοσοφία της τέχνης αυτή η φιλοσοφική κατεύθυνση, που υποστηρίζει ότι η ανάλυση του Ωραίου δεν πρέπει να ξεκινά από την περιγραφή ωραίων πραγμάτων, αλλά από τη γνώση του Ωραίου καθεαυτό. Το Ωραίο δεν γίνεται να περιορίζεται σε μια κρίση καλαισθησίας: είναι αντικειμενικά προσδιορίσιμο. Να τι δεν παύει να σκανδαλίζει φιλοσόφους και καλλιτέχνες από τα μέσα του 18ου αιώνα. Μακριά από το δογματισμό, ο Χέγκελ συλλαμβάνει την τέχνη στην ιστορική της διάσταση, κρίνοντας τα ίδια τα έργα, χωρίς να παίρνει υπόψη του τους κανόνες που θέτει ο ακαδημαϊσμός. Πώς συνδέεται η ιστορικότητα της τέχνης με το τέλος της; Πώς διακρίνεται η τέχνη από το ιερό; Η ανάγνωση του Χέγκελ μας φέρνει αντιμέτωπους με πολλά σημαντικά ερωτήματα, επισημαίνοντας και αναλύοντας τα πιο γόνιμα κομμάτια των «Μαθημάτων Αισθητικής».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]