Νεανικές αμαρτίες... Διηγήματα γραμμένα πριν από πολλά χρόνια...


Επηρεασμένος από τους ποιητές της γενιάς του `70 και ιδιαιτέρως από τον Γιώργη Μαρκόπουλο. Του οφείλω ευχαριστίες. Καθώς και στον Μάριο Ποντίκα που ως εισηγητής των εκδόσεων "Κάλβος" πρότεινε να εκδοθεί η "Αγκούσα". Τότε δεν γνώριζε πως ο "πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας" σπουδάζει θέατρο, ούτε και ποιος είναι...


Ευχαριστήρια και στον Γιώργο Χατζόπουλο, τον εκδότη, αλλά και στους Ηλία Καφάογλου και Γιώργο Φίλη που εξέδωσαν το δεύτερο βιβλίο μου, "Άδεια Πλατεία" στις εκδόσεις "Υάκινθος". Και τον Δημήτρη Καλοκύρη που δημοσίευσε το πρώτο γραπτό μου στο "Τραμ" (το τελευταίο...) και στους Αντώνη Φωστιέρη και Θανάση Θ. Νιάρχο της "Λέξης", στον Κώστα Γ. Παπαγεωργίου με τα "Γράμματα και Τέχνες" και στον αξέχαστο Κώστα Σταματίου που δημοσίευσε τρία από αυτά στην εφημερίδα "Τα Νέα".

Το 1985 μπήκε μια μεγάλη τελεία σ` αυτού του είδους τον γραπτό λόγο από μέρους μου.


Και να που έρχεται το 2013 η Δόνη Μιχηλίδου, ομότεχνη στην μεγάλη συντεχνία του Θεάτρου και με τις "Εκδόσεις του Αυγούστου" επανακυκλοφορούν οι συλλογές αυτές συγκεντρωτικά υπό τον τίτλο "Ξύλινα Χάλκινα Κρουστά". Τις τελευταίες ευχαριστίες στη Δόνη.


Μικρός, που έπαιζα στη φιλαρμονική του Παλαιού Φαλήρου και η μπάντα αποτελείτο από ξύλινα, χάλκινα και κρουστά όργανα, ονειρευόμουνα να γίνω ή ηθοποιός ή συγγραφέας. Ή και τα δυο...

(Πάνος Σκουρολιάκος, από την παρουσίαση της έκδοσης)