Ο συγγραφέας αυτής της μελέτης περί της μουσικής δωματίου στην Ελλάδα κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, με τίμησε ζητώντας μου να προλογίσω την έκδοσή της. Το κάνω με μεγάλη χαρά αλλά και με την τάση να χαλιναγωγήσω την εκδήλωση του θαυμασμού που μου προξένησε η ανάγνωσή της, επειδή μπορεί να εκληφθεί ως υπερβολικός.
Βέβαια, όσοι από τους αναγνώστες έχουν επιχειρήσει κάποιου είδους έρευνα στην ελληνική μουσική, και είναι σε θέση να συλλάβουν την δουλειά, την επιμονή αλλά και την ευστροφία που προϋποθέτει η ολοκλήρωση ενός έργου τόσο πρωτότυπου και τόσο βασικού συγχρόνως, συμμερίζονται μάλλον τον ενθουσιασμό μου. Αν και μοιάζει αντιφατικό αυτό το ζεύγος πλεονεκτημάτων, χαρακτηρίζει εντούτοις την εργασία αυτή του Μπελώνη, όπως και άλλες ερευνητικές εργασίες που εμπλουτίζουν την βιβλιογραφία της ελληνικής μουσικολογίας τα τελευταία χρόνια με επιτάχυνση και αυξανόμενη ποιοτική πρόοδο.
Πρωτότυπο είναι το έργο αυτό γιατί αποτελεί την πρώτη μουσικολογική μελέτη μιας σημαντικής μερίδας του ελληνικού ρεπερτορίου. Και είναι βασικό για αυτόν τον ίδιο λόγο. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
