Ίσως απλώς ξεκίνησε εκεί που όλα έμοιαζαν άδεια.
Από τη μία, η μελαγχολία και το μίσος που κάποτε κυλούσαν στις λέξεις.
Κι από την άλλη, ο έρωτας ολοζώντανος — και το φως που πλέον λάμπει δυνατά.
Ένα κείμενο χωρίς βεβαιότητες, χωρίς ρόλο.
Ένα κείμενο που αμφισβητεί την ίδια του την ύπαρξη — μα κλείνει με το φως που
έχει ήδη νικήσει το σκοτάδι.