«Από πού προέρχεται η αγάπη για τις γυναικείες πατούσες; Και το κυριότερο, προς τα πού πηγαίνει; Πέλµατα, πατούσες, δάχτυλα, φτέρνες, αστράγαλοι, καµάρες, µύτες των ποδιών, γάµπες, γόνατα, µηροί· άκρα. Είναι οι άνθρωποι που τα αγαπούν στ’ αλήθεια άνθρωποι των άκρων; Ακραίοι, των οποίων το πάθος τους αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σ’ ακρότητες; Μήπως ένα τέτοιο ζήτηµα είναι στ’ αλήθεια υπερβολικά χαµερπές για να ασχοληθεί κανείς στα σοβαρά µαζί του, όσο χαµερπή είναι και τα πέλµατα που βαδίζουν και σέρνονται στη γη;»
Ένα λοξό, λυρικό, ευρηµατικό και παιγνιώδες πεζογράφηµα για την εµµονή, τον πόθο, το φετίχ, ένας ύµνος στα γυναικεία πόδια.
O έρωτας και η επιθυμία αποτελούν δύο από τα συνηθέστερα και εμφατικότερα μοτίβα στη λογοτεχνία. Συχνά, ωστόσο, ξεφεύγει από την προσοχή μας πως η κατηγοριοποίηση ενός βιβλίου ως «αισθηματικού» ή «αισθησιακού», μπορεί να αποδειχθεί παραπλανητική, αν εξετάσει κανείς τα μεγάλα λογοτεχνικά έργα του παρελθόντος. Ας σταθούμε, όμως, λιγάκι στο μοτίβο του έρωτα και της επιθυμίας με βάση το σαιξπηρικό έργο ... >>>
