Η μουσική δίπλα μου, μετά από μια μικρή παύση, άρχισε να παίζει το αγαπημένο μου κομμάτι των Rolling Stones, το Angie. Οι νότες ξεχυθήκαν από την ηλεκτρονική συσκευή που είχα δίπλα μου και γέμισαν την ατμόσφαιρα με τη μαγευτική μελωδία. Αυτό ήταν κάτι που μόνο εγώ το ήξερα. Ποτέ δεν είχα πει σε κανένα για ποιο λόγο εκστασιαζόμουν όταν άκουγα την βραχνή φωνή του Mick να τραγουδάει αυτό το τραγούδι. Δεν ξέρω αν η παγωμένη πανσέληνος επηρέαζε τις αισθήσεις μου ή έφταιγε κάτι άλλο. Λίγο πριν το φεγγάρι κρυφτεί πίσω από ένα σύννεφο, που με λαγνεία προσπαθούσε να το αγκαλιάσει, το παρατήρησα με προσοχή. Πάλευε και στο τέλος κατάφερε να ξεφύγει από το λάγνο αγκάλιασμα.