Κραυγές – Χείμαρρος
Και οι κραυγές σου, χείμαρρος
παρέσυραν τα θέλω σου στο φως.
Σ’ άνιση μάχη πάλεψες,
και νίκησες χωρίς γιατί και πως…
Το κόκκινο, το χρώμα σου
κατέπνιξε το πάθος των… ληστών,
και το ιερό το χώμα σου
βωμός λατρείας όλων των λαών…
Στιγμή, λεπτό δεν κιότεψες,
στο πλήθος των αμαρτωλών, κλεφτών.
Και η ανδρεία σου αυτή,
δίδαγμα γίνηκε μοναδικό.
Στο… αδούλωτο το «άβατο»,
των δούλων σου «μικροκατακτητών»…