Απόψε δε θα μιλήσω για το φεγγάρι.
Απόψε θα πω
ότι ο καιρός κύλησε ως την υδρία της σελήνης
όπως γλιστρά η σκέψη έως τη ρίζα του νόστου·
μικρή μικρή σταγόνα αργυρή
αντανακλώντας στο πηγάδι του νου
θαμπωμένο το άλφα και το ωμέγα.
Θα μιλήσω για ένα ασημένιο γιορντάνι
που ολοένα απλώνεται και ολοένα σφίγγει για να
μας πνίξει.
Θα πω τον θρύλο
για το κόσμημα που στόλιζε το στήθος της αρχαίας
μάντισσας
τη στιγμή που γυρισμένη κατά την πανσέληνο
συλλάβιζε το μέλλον των ανθρώπων·
δεν ακούστηκε παρά ο ρόγχος της Εκάτης.
Απόψε θα μιλήσω και θα πω
ότι ο κύκλος που έκλεισε
θ' ανοίξει το δρόμο προς μια νέα πανσέληνο.
