Αναλύοντας τον «θρύλο» του Μεγάλου Ιεροεξεταστή (Αδελφοί Καραμαζώφ) και εντοπίζοντας την κομβική σημασία όρων και εννοιών όπως αυτοί του εγωισμού και του αυτεξούσιου, στο λογοτεχνικό και δημοσιολογικό έργο του Ρώσου λογοτέχνη (Έγκλημα και Τιμωρία, Οι Δαιμονισμένοι, Αδελφοί Καραμαζώφ, Το Ημερολόγιο του Συγγραφέα), αναδεικνύονται οι μείζονες πολιτισμικές και πολιτικές συνέπειες μιας οντολογικής και ανθρωπολογικής αλλοίωσης: ο ανθρωποθεός κατέλαβε την θέση του Θεανθρώπου. Έτσι, πλέον, «όλα επιτρέπονται!»
Σε ένα τέτοιο επιτρεπτικό πλαίσιο, σήμερα, σε μία περίοδο κρίσης της προόδου ως ιδεολογίας, η ορθόδοξη πολιτική σκέψη του Ντοστογιέφσκι μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά σε μία καλύτερη κατανόηση της κρίσης της πολιτικής αντιπροσώπευσης, μέσα στο ευρύτερο πολιτικο-πολιτισμικό πεδίο ρευστότητας, απόσυρσης των βεβαιοτήτων, και ανόδου όλων των αυταρχισμών.
