Ο συγγραφέας επιθυμεί λοιπόν να ρίξει φως στις κοινωνικές διαδικασίες και στα ιδεολογικά σχήματα που επέφεραν βίαιες ανατροπές στη ζωή χιλιάδων ανθρώπων και να αναδείξει τη συνθετότητα των δραματικών αυτών συμβάντων. Παραμένει πιστός στην προσπάθεια να αναλύσει τι, πώς και γιατί συνέβη, όσο δυσάρεστο ή ηθικά κατακριτέο κι αν είναι, όχι για να το καταδικάσει ή να το δικαιολογήσει αλλά για να το κατανοήσει. Η οπτική του αυτή για τη Γιουγκοσλαβία συναντά την αντίστοιχη συγγραφέων όπως η Maria Todorova ή ο Mark Mazower, οι οποίοι έχουν καταδείξει τον ρόλο που διαδραματίζουν τα αρνητικά στερεότυπα για τα Βαλκάνια στην αναπαραγωγή ασύμμετρων σχέσεων εξουσίας και καλούν για εγρήγορση απέναντι σε οριενταλιστικές και βαλκανιστικές αντιλήψεις, εντός και εκτός του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος, οι οποίες αντιμετωπίζουν τη Νοτιανατολική Ευρώπη ως ένα ευρωπαϊκό Άλλο, αντί για οργανικό μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας.
