Στο παρόν έργο μελετώνται όλες εκείνες οι περιπτώσεις τριμερών σχέσεων με αφορμή την παροχή εργασίας, με ζητούμενο τελικά τον εντοπισμό του ευθυνόμενου εργοδότη, με στόχο κάθε σχετικό ζήτημα να επιλύεται με ασφαλή μεθοδολογικά εργαλεία και σύνδεση με τη νομολογία. Τα τελευταία έτη αναδύεται μια νέα κανονικότητα σχέσεων απασχόλησης. Ενδεικτικά, υπάρχουν συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου (αντί για αορίστου) χρόνου, μερικής (αντί για πλήρους) απασχόλησης, με ασταθές ή απρόβλεπτο ή και καθόλου εκ των προτέρων δεδομένο ωράριο. Υπάρχουν άλλες που με διαφορετικό εργοδότη συνάπτονται και με διαφορετικό εκτελούνται, ή εκτελούνται εξ αποστάσεως («η τηλεργασία ήρθε για να μείνει»). Υπάρχουν πάλι εκείνες που δεν είναι καν εξαρτημένης εργασίας, αλλά έργου ή ανεξάρτητων υπηρεσιών, παρότι εμφανίζουν συγκλονιστικά πολλές ομοιότητες με τις προηγούμενες κατά την εκτέλεσή τους. Υπάρχει, τέλος, και μία ακόμη πιο «προχωρημένη» εκδοχή των τελευταίων, που είναι η σύμβαση έργου με αντισυμβαλλόμενο όχι το φυσικό πρόσωπο που την εκτελεί αυτοπροσώπως, αλλά μία επιχείρηση, που προσλαμβάνει και στέλνει εργαζόμενους στον αναθέτοντα για να εκπληρώσουν για λογαριασμό της τη σύμβαση on-site (άλλος ο συμβατικός και άλλος ο «πραγματικός» εργοδότης).