Κορυφαία ποιητικά επιτεύγματα για την Ανθρωπότητα τα δύο Ομηρικά Έπη, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, μας χρησιμεύουν ως αφετηρία για μια συνοπτική και γλαφυρή εξιστόρηση, της πιο ένδοξης και γοητευτικής περιπέτειας, που μας κληροδότησε ο Αρχαίος Κόσμος.
Όλα τα Βασιλικά Γένη της Ελλάδας είχαν τη φιλοδοξία να έχουν Πρόγονο, Αρχηγό της Γενιάς τους το Δία, τον Βασιλιά των Θεών.
Από αυτή τη φιλοδοξία δεν γλύτωσε σε Ιστορικά χρόνια, ούτε ο Αλέξανδρος, που κατέκτησε την Περσία και την Αίγυπτο και οδήγησε τα στρατεύματά του μέχρι τα κράσπεδα των Ιμαλαΐων και την Ινδία.
Σε μια προσπάθεια να συγχωνεύσει τους Πολιτισμούς της Δύσης και της Ανατολής, ίδρυσε 70 Αλεξάνδρειες και σκορπώντας την Ελληνική Γλώσσα και Γνώση στα πέρατα της τότε γνωστής Γης, μετά τις Εκστρατείες του Ηρακλή και του Διόνυσου, που χάνονται στα βάθη της Προϊστορίας.
Ο Αλέξανδρος, σαν τον Οδυσσέα, ήθελε να φτάσει στο τέλος του τότε γνωστού Κόσμου, ενώ αρνούνταν πεισματικά, να επιστρέψει στη Μακεδονία.
Πέθανε στη Βαβυλώνα σε ηλικία 33 χρόνων κι αν οι οι Άνεμοι της Ιστορίας έχουν σκεπάσει με σκόνη τις Προϊστορικές Πόλεις της Ιωλκού, τις Kυκλώπειες Μυκήνες και την Τροία του Δούρειου Ίππου, η Αλεξάνδρεια είναι ακόμη ζωντανή...
