Η ποιητική συλλογή Αλλιώς δεν ζω του Αλεξέι Μίλτοβιτς Λιάπκιν περιλαμβάνει 93 ποιήματα γραμμένα μεταξύ του 2022 και 2024. Με τον ιδιαίτερο αυθορμητισμό και την ευαισθησία που διακρίνουν και την ζωγραφική του, εξερευνά την θεματική της απώλειας και μέσα από αυτή προσεγγίζει τη ζωή, την τέχνη και την συμβολή των δύο. Αναδεικνύει πώς η μία γίνεται τροφή της άλλης και αντίστροφα· η ζωή έμπνευση για την τέχνη και η τέχνη κίνητρο για ζωή. Η μελαγχολία είναι διάχυτη, πλάι της, όμως, διακρίνεται και η ελπίδα, μια ελπίδα που θεμέλιό της έχει την αγάπη. Ο λόγος του, άκρως παραστατικός και βιογραφικός, αφορμάται κυρίως από το καθημερινό και χαρακτηρίζεται από ελεύθερο και συνειρμικό στίχο που σχηματίζει ολοζωντανές εικόνες.
Θέλω να ζήσω,
θέλω να πεθάνω
θέλω να πετάξω
δεν μπορώ,
να ανέβω σκαλιά δεν μπορώ
και οι όμορφες σκέψεις μου
για τη ζωή μαραίνονται
και χάζευα τόσα ανθισμένα λουλούδια
στην Ασωπού οδό που γίνανε
τα πολλά παιδιά της αδερφής μου
και τα φροντίζει και απολαμβάνει
την ομορφιά τους, το ένα παιδί που λείπει
αντικατέστησε με πολλά λουλούδια και ζει.
