«...Ο τρόπος ανάγνωσης που προτείνεται εδώ, έλαβε υπ’ όψη του όχι μόνο τις ιστορικές και θεσμικές πληροφορίες που αφορούν στο πολίτευμα, αλλά και εκείνες που προέρχονται από ό,τι από χρόνια αποκαλώ παρακείμενη προσέγγιση. Ο Αριστοτέλης, αλλά και άλλοι, προσφεύγουν σε τέτοιες πλάγιες πηγές, ακόμα και ποιητικές. Όπως και ο Θουκυδίδης εξ ίσου το πράττει. Χωρίς να απορρίπτουν την ευθεία, μετωπική παρατήρηση των πολιτικών φαινομένων, επιδιώκουν την επαλήθευση ή την επιλάθευση των εμφανών εντυπώσεων, προσφεύγοντας και αυτοί και σε άλλες, έτερες εισφορές, λογοτεχνικές ακόμα και μουσικές...».
