Τέτοια ή παραπλήσια ερωτήματα αντιμετωπίζει σχεδόν καθημερινά κάθε δικηγόρος. Ερωτήματα που, όχι σπάνια, είναι ρητορικά και τονίζουν εμμέσως τη διαδεδομένη αντίληψη ότι η άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος δεν υπακούει σε κανέναν ηθικό κανόνα. Σε τέτοια ερωτήματα καλείται να δώσει απαντήσεις και η παρούσα μελέτη, το διάγραμμα της οποίας είναι απλό. Κατ’ αρχάς, παρουσιάζεται η θεωρία του ρόλου του δικηγόρου (Κεφάλαιο Α΄). Εν συνεχεία, εκτίθεται η θεωρία του νοήματος της ζωής, που εδώ και μερικές δεκαετίες έχει αποκτήσει, όπως και οι αρεταϊκές θεωρίες από τις οποίες εμπνέεται, νέα ορμή (Κεφάλαιο Β΄). Τέλος, αναπτύσσεται η θεωρία των ηθικών καθηκόντων και δικαιωμάτων, που βασίζεται στη δεοντοκρατία, ειδικότερα δε σε μια καντιανού τύπου εκδοχή της (Κεφάλαιο Γ΄). Μεσολαβεί, μεταξύ των κεφαλαίων, η παρουσίαση κάποιων παραλλαγών των βασικών θεωρητικών προτάσεων υπό μορφή παρεκβάσεων (Παρεκβάσεις Α΄, Β΄ και Γ΄).

Η μελέτη ολοκληρώνεται με ορισμένες σκέψεις που αφορούν την, ευαίσθητη σε βαθύτερες απαιτήσεις μιας δικαιοκρατούμενης κοινωνίας, αντιμετώπιση της επαγγελματικής ηθικής των δικηγόρων (Επίλογος).