Ποιοι είμαστε τελικά, όταν τα ίδια μας τα βιώματα μας μεταμορφώνουν; Ένα μικρό μοντερνιστικό αριστούργημα του 1926.
Περιγραφή
Πώς να το διηγηθώ αυτό µε µια γλώσσα που δεν είναι δική µου, µέσα από ένα στόµα που δεν είναι δικό µου; Πώς να µε πιστέψετε, όταν εγώ ο ίδιος δεν µπορώ να πιστέψω τον εαυτό µου;
Ο Χανς, ένας καταξιωµένος χειρουργός, επιστρέφει από τα πεδία των µαχών του Α΄ Παγκοσµίου Πολέµου στο σπίτι του, ή µάλλον σε αυτό που υποτίθεται πως ήταν κάποτε το σπίτι του. Όσα έζησε στο µέτωπο έχουν καταστρέψει οριστικά τις βεβαιότητές του, αφήνοντάς του ανεξίτηλη µια αίσθηση αποξένωσης. Η γυναίκα του η Γκρέτε, όπως και οι φίλοι του, τον αναγνωρίζουν, και τη δουλειά του την εκτελεί αξιόπιστα. Μόνο ο σκύλος του µοιάζει να διαισθάνεται κάτι παράξενο. Μήπως τελικά ο πόλεµος έχει µετατρέψει τον Χανς σε κάποιον άλλο; Ή πρόκειται για έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο, που έχει παρεισφρήσει στη ζωή του Χανς;
Το 1926 που κυκλοφόρησε το Εγώ;, το πρώτο λογοτεχνικό έργο του Peter Flamm, συνάντησε αναπάντεχη επιτυχία. Ο ξέφρενος εσωτερικός µονόλογος επιτρέπει την καταβύθιση στον εσωτερικό κόσµο του πρωταγωνιστή Χανς και καθιστά αυτό το σύντοµο αλλά γεµάτο δύναµη µυθιστόρηµα µια σηµαντική –ιδίως για την εποχή µας– εκ νέου ανακάλυψη που δείχνει τις καταστροφικές επιπτώσεις του πολέµου στον ανθρώπινο ψυχισµό. Ένα µυθιστόρηµα που θέτει διαδοχικά ερωτήµατα στους αναγνώστες του. Είµαστε αυτό που ισχυριζόµαστε ότι είµαστε; Μας κάνουν τα βιώµατά µας να γίνουµε άλλοι ή καταφέρνουµε, παρά τις αντιξοότητες, να διατηρήσουµε τον δικό µας εσωτερικό πυρήνα; Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το Εγώ;, το λογοτεχνικό κοινό προσπαθούσε να βρει τα κατάλληλα λόγια ώστε να περιγράψει τη συγκλονιστική εξοµολόγηση του τραυµατισµένου πολεµιστή που επιστρέφει από τον πόλεµο: «Ένα βιβλίο-ηφαίστειο» έγραφε η εφηµερίδα Berliner Tagblatt «γραµµένο µε µία ανάσα, γεµάτο ένταση». «Ακολουθεί τον ρυθµό της εποχής µας» σχολίαζε η Kolner Tagblatt. Οι έπαινοι για το µυθιστόρηµα έφταναν ο ένας µετά τον άλλον: «συγκλονιστικό», «γεµάτο διαφορετικές αποχρώσεις», «µαγικά συναρπαστικό», «τολµηρό και γοητευτικό». Κάτι νέο αναδυόταν στη γερµανική λογοτεχνία: µια ψυχολογική φωνή, µια µατιά όχι στο κοινωνικό πανόραµα της εποχής, αλλά στο εσωτερικό του πληγωµένου από τον πόλεµο ανθρώπου, στις αβύσσους του, στις κρυφές και αντιφατικές πτυχές της ψυχής του.
ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ Μια επανανακάλυψη ενός έργου τεράστιου αναστήματος. Stefan Hertmans
Το βιβλίο ξεκινάει με μια ερώτηση στον τίτλο. Στην πρώτη σελίδα, στην πρώτη γραμμή, στις δύο πρώτες λέξεις, θα δώσει την απάντηση: «Όχι εγώ». Το υπόλοιπο κείμενο, ως το τέλος, θα επιχειρήσει να καλύψει το κενό μεταξύ αυτών των δύο φαινομενικά αντιτιθέμενων καταστάσεων, απαντώντας με τρόπο λογοτεχνικό. Ο πόλεμος αποτελεί σταθερά αφορμή αφηγήσεων. Η ανθρωποσφαγή του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, εν προκειμένω, χρησιμοποιήθηκε από τη λογοτεχνία, κυρίως την ευρωπαϊκή, έτσι ώστε να αναδείξει το σκοτάδι που κρύβεται τόσο εντός του ανθρώπινου όντος όσο και του πολιτισμού, σε ισόποσες δόσεις. >>>
Εγώ; | Peter Flamm | Μετάφραση Μαρία Μαντή | ISBN 978-618-03-4141-6 | Ημερομηνία έκδοσης 25/2/2025 | Εκδόσεις Μεταίχμιο | Σελίδες 224 | Διαστάσεις 13 x …The post Εγώ; | Peter Flamm | Κριτική first appeared on Cityportal.gr. >>>
ΟΧΙ ΕΓΩ, κύριοι δικαστές, ένας νεκρός είναι αυτός που σας μιλάει με το στόμα μου. Δεν είμαι εγώ που στέκομαι εδώ, δεν είναι δικό μου αυτό το χέρι που σηκώνεται, δεν είναι δικά μου τα μαλλιά αυτά που τώρα έχουν ασπρίσει, δεν είναι δική μου πράξη αυτή, δεν είναι δική μου πράξη.
Δεν μπορείτε να το καταλάβετε. Πιστεύετε ότι μπροστά σας είναι ένας ζωντανός, ένας άνθρωπος που μιλάει – ή κάποιος τρελός. >>>
