Τα Ασπρόμαυρα πλάνα αποτελούν στιγμιότυπα της ζωής εμποτισμένα με την απουσία, τη μοναξιά, την απογοήτευση, τον αδιέξοδο έρωτα και φυσικά τον θάνατο. Είναι οι σφοδρές παρθενικές ανεμοθύελλες του βίου κι ό,τι μένει απ' το πέρασμά τους. Είναι τα μεθυστικά αγριολούλουδα που πεισματικά σπάνε το τσιμέντο στα δύο και αναδύονται στο φως. Είναι οι σκουριασμένες ράγες που περιμένουν από χρόνια το τρένο να τις διασχίσει. Είναι η πορεία προς το πολυπόθητο άγνωστο.
Τα είκοσι ποιήματα της συλλογής είναι σπασμένα κάδρα συναρμολογημένα από την αρχή, κρεμασμένα σε χώρους και σε χρόνους απροσδιόριστους.