Από τη Σιωπή στον Λόγο και μια συνέχεια…
(Απόγνωσης ή Λήθης;)
Κι άλλο σκαλοπάτι...
Η ανάγκη δημιουργίας γεννιέται, μεγαλώνει,
πίσω από κάμαρες, μέσα σε τρένα,
μικρά βιβλιοπωλεία, σε σταθμούς κι αποβάθρες.
Σε καφενεία της περισυλλογής, της αντάμωσης
(ίσως και της απόγνωσης).
Τι είναι η Ποίηση λοιπόν;
Μια ανάσα πριν το πέταγμα, πριν τη στροφή κι ένα
άγγιγμα που θα πλησιάζει τις σχισμές και τους αναστεναγμούς.
«Τα χαρακώματα του Έρωτα».
Έπειτα η παρουσία όλων αυτών των ποιημάτων
είναι ένα ακόμα αμάρτημα
(που ασπάζομαι), ένα ακόμα Φευγιό, ένα ακόμα
ξεχείλισμα από τον
Πνιγμό των λέξεων που βρίσκουν ένα στασίδι για μια προσευχή πριν το
τελευταίο «ΔΙ’ ΕΥΧΩΝ».
Από τις Σιωπές Στα Μονοπάτια του Λόγου Λοιπόν…
