«Τι λες, Ίρις; Να πάρουμε ένα;» της είπε ο πατέρας της.
«Ποιο σου αρέσει αγάπη μου;» πρόσθεσε η μητέρα της.
«Αυτό» και με το μικρό της δάχτυλο έδειξε το υπέροχο μεγάλο μπλε μπαλόνι. Καθώς έπεφταν πάνω του οι ακτίνες του ήλιου, έμοιαζε με ένα μεγάλο ζαφείρι.
Όσο βάδιζαν προς το σπίτι, δεν είχε σταματήσει να κοιτάζει το μπαλόνι να πηγαίνει πότε δεξιά και πότε αριστερά ανάλογα με τη φορά του αέρα και σκεφτόταν πόσο ωραίο είναι να πετάς ανάλαφρος και πως και εκείνη θα ήθελε να μπορεί να πετάει ψηλά.
