Επιχειρεί, με άλλα λόγια, να μελετήσει τα κοινωνικά δικαιώματα στο θεσμικό τους πλαίσιο. Τα πρώτα κεφάλαια επικεντρώνονται στη συσχέτιση μεταξύ της συνταγματικής προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων, από τη μια πλευρά, και των θεσμικών και οργανωτικών χαρακτηριστικών των κύριων μοντέλων πρόνοιας, από την άλλη.
Στη συνέχεια αναλύεται η ευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική και οι προοπτικές και τα προβλήματα για τα εθνικά συστήματα προστασίας που συνδέονται με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Εξετάζεται, επίσης, η επιρροή της νεοφιλελεύθερης κριτικής στο κράτος πρόνοιας και οι συναφείς προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης. Ένα κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στη μόνιμη «πολυκρίση» των τελευταίων ετών, τόσο στην οικονομική της διάσταση όσο και τη σχετική με την πανδημία, σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο.
Τα τελευταία κεφάλαια είναι αφιερωμένα στο ελληνικό σύστημα κοινωνικής προστασίας, με ιδιαίτερη έμφαση στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος του 2016, που φέρει το όνομα του συγγραφέα.
Σκοπός του βιβλίου είναι να αποτελέσει χρήσιμο πανεπιστημιακό βοήθημα, αλλά και έγκυρο σύγγραμμα αναφοράς για όσους ασχολούνται συστηματικά με το θέμα.
