ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ
Σὲ ψάθινες καρέκλες
κάθονται πικρόχολοι διανοούμενοι
μὲ κοτλὲ σακάκια καὶ κόκκινα κασκόλ.
Ξεφυλλίζουν ἐφημερίδες
καπνίζουν πίπα
βρίζουν τὴν κυβέρνηση.
«Τί κάνετε ἐδῶ;» τοὺς ρωτάω.
«Σχηματίζουμε ἕνα στερεότυπο» μοῦ ἀπαντᾶνε.
«Λυπᾶμαι. Μᾶλλον ἔχει γίνει κάποιο λάθος.
Σ᾿ αὐτὸ τὸ ποίημα δὲν ὑπάρχει θέση γιὰ ἐσᾶς».
Ἐνοχλημένοι, σηκώνονται νὰ φύγουν.
Πίνουν ὄρθιοι μιὰ τελευταία γουλιὰ καφέ.
Μουρμουρίζουν κάτω ἀπ᾿ τὰ μουστάκια τους.
Οἱ καρέκλες ἀδειάζουν.
Τὸ ἴδιο καὶ οἱ στίχοι.
Καλύτερα γιὰ τὸ ποίημα.
Ποιό ποίημα;
