Η πρώτη μελέτη τιτλοφορείται Ο Καπετὰν Μιχάλης. Η τέχνη της πατροκτονίας και συνιστά μία διεπιστημονική θεώρηση του έργου (λογοτεχνική και ψυχολογική-εγκληματολογική), η οποία καταλήγει σε μία πρωτότυπη συνολική πρόταση για την intentio auctoris.
Η δεύτερη μελέτη φέρει τίτλο Η λειτουργία των εικονικών αναπαραστάσεων στον Καπετάν Μιχάλη του Ν. Καζαντζάκη και επί της ουσίας αποτελεί μία συγκριτολογική-διακαλλιτεχνική προσέγγιση του έργου (υπό το πρίσμα της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής).
Οι δύο αυτές μελέτες, πέραν του ότι αναδεικνύουν ορισμένες πολύ σημαντικές πτυχές του Καπετάν Μιχάλη, οι οποίες έως τώρα δεν είχαν διερευνηθεί, φωτίζουν την προσωπικότητα, τον ψυχισμό και τη μέθοδο εργασίας του Ν. Καζαντζάκη.