Σαν αποκαθήλωση μοιάζει, είπα μέσα μου και μελαγχόλησα...
Τι μένει, λοιπόν, από μια παράσταση;
Και το κοινό που την είδε απόψε, για πόσο άραγε θα τη θυμάται;
Σε πληγώνει το να σκέφτεσαι πόσο μάταιο είναι — αλλά εμείς συνεχίζομε την ΤΟΥΡΝΕ. Αύριο θα στήσουμε το σκηνικό σε μιαν άλλη πλατεία.
Και η ΤΟΥΡΝΕ μοιάζει σαν μια βελόνα γραμμοφώνου που έτσι και ξεκινήσει, δεν σταματά τη μελωδία ώσπου να τελειώσει και η τελευταία γραμμή του δίσκου.
