«Τὸ ἔτος 1989 ὁλοκληρώθηκε μὲ ἕνα γιγάντιο ΤΕΛΟΣ. Ἡ πτώση τοῦ Τείχους τοῦ Βερολίνου σηματοδότησε τὸ τέλος τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου καὶ τὴν ἀδιαμφισβήτητη Δευτέρα Παρουσία τῆς φιλελεύθερης δημοκρατίας. Λίγους μῆνες πρὶν ἀπὸ τὴν Πτώση τοῦ Τείχους ἕνας σκοτεινὸς σύμβουλος τοῦ Ἀμερικανικοῦ Πενταγώνου εἶχε δημοσιεύσει ἕνα ἄρθρο, στὸ ὁποῖο δήλωνε ὅτι ἡ καθολικοποίηση τοῦ δημοκρατικοῦ μοντέλου τῆς Δύσης ἀποτελεῖ τὸ τελικὸ σημεῖο στὴν ἰδεολογικὴ ἐξέλιξη τῆς ἀνθρωπότητας ἤ, μὲ μία εὐρύτερη διατύπωση, ὁ κόσμος ὑπῆρξε μάρτυρας τοῦ «Τέλους τῆς Ἱστορίας».

Ὁ Φράνσις Φουκουγιάμα ἔγινε, λόγῳ τοῦ ὁμωνύμου ἄρθρου, ἡ πνευματικὴ φυσιογνωμία τῆς νέας ἐποχῆς. Ὅποιος φιλοδοξοῦσε νὰ συμμετάσχει στὴν δημόσια συζήτηση ἔπρεπε νὰ τοποθετηθεῖ, ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἐξῆς, γύρω ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἰδέα ποὺ συμπύκνωνε τὸ πνεῦμα (zeitgeist) τῆς νικηφόρας Δύσης. Ἡ θέση αὐτή -ποὺ ἀναπτύχθηκε σὲ βιβλίο τὸ ὁποῖο δημοσιεύτηκε τὸ 1992- προκάλεσε ἕνα σκάνδαλο, ποὺ δυσκόλεψε τὴν ψυχρὴ ἀνάλυσή του. Τί ἀκριβῶς ἤθελε νὰ πεῖ ὁ Φουκουγιάμα;

Ὅμως, τὸ μεγάλο ἐρώτημα τὸ διατυπώνουμε τριάντα χρόνια μετά. Ὕστερα ἀπὸ τρεῖς δεκαετίες πολιτικῶν ἀναταραχῶν, οἰκονομικῶν κρίσεων, τρομοκρατίας, θρησκευτικῶν φονταμενταλισμῶν, ἐθνοφυλετικῶν συγκρούσεων, λαϊκισμῶν, πανδημιῶν, εἰσβολῶν καὶ πολέμων βρισκόμαστε πράγματι στό «Τέλος τῆς Ἱστορίας»; Δὲν βρισκόμαστε μᾶλλον ἐνώπιον τῆς ἐπιστροφῆς της; Δὲν εἴμαστε μάρτυρες τῆς ἐπιτάχυνσής της;».

Ὁ Ἀδριανὸς Ἐριγκὲλ εἶναι συγγραφέας καὶ πολιτικὸς στοχαστής. Γεννήθηκε στὴν πόλη τοῦ Μεξικοῦ ἀπὸ Ἱσπανοὺς γονεῖς. Σπούδασε νομικὰ καὶ πολιτικὲς ἐπιστῆμες. Κείμενά του δημοσιεύονται σὲ ἠλεκτρονικὰ ἔντυπα καθὼς καὶ σὲ ἱστολόγια ἐναλλακτικοῦ χαρακτῆρα, μεταξὺ ἄλλων τὸ El Manifiesto καὶ ἡ Página Transversal. Ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις μας ἔχουν κυκλοφορήσει τὰ παρακάτω βιβλία του: «Κόκκινοι ἤ Νεοφιλελεύθεροι; Ἡ ἀποδόμηση τῆς μεταμοντέρνας Ἀριστερᾶς», «Ἡ πάλη τῶν τάξεων στὴν ἐποχὴ τοῦ ἀπόλυτου καπιταλισμοῦ», «Ρωσσία: ἡ μεταπολιτικὴ τοῦ ‘ἄλλου’ κόσμου», «Ἡ κραυγὴ ἀπὸ τὸ ὑπόγειο-Ὁ Φιοντὸρ Ντοστογιέφσκυ κατὰ τοῦ ἀνθρώπου χαροκόπου», «Μάης τοῦ 1968: Μία νεοφιλελεύθερη πολιτιστικὴ ἐπανάσταση» καὶ «Δεξιὰ καὶ Ἀριστερά: Δύο μεταλλαγμένα εἴδη».