Στην τελευταία ποιητική της συλλογή, η Μαρίνα Αρμεύτη, μέσα από στίχους που χαρακτηρίζονται από λιτότητα, αλλά και πυκνότητα νοημάτων, αναδεικνύει πολλαπλές πτυχές του ανθρώπινου ψυχισμού και του ανθρώπινου δράματος. Η μνήμη ως κινητήριος δύναμη γεννά εικόνες παντός είδους σε στίχους που αναβλύζουν το σήμερα, το χθες, το αύριο…
Περιγραφή
Η τελευταία ποιητική συλλογή της Μαρίνας Αρμεύτη αποτελεί ένα ταξίδι στοχασμού μέσα από εικόνες γεμάτες νόημα και συναισθηματική πυκνότητα. Με στίχους που αναβλύζουν λιτότητα, αλλά και δύναμη, η ποιήτρια περιγράφει έναν κόσμο όπου το σκοτάδι και το φως συνυπάρχουν, τονίζοντας την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η συλλογή εξερευνά πτυχές του ανθρώπινου ψυχισμού, με θέματα όπως η μνήμη, η μοναξιά, η απώλεια και η ελπίδα να διατρέχουν τα ποιήματα. Το σώμα και η ψυχή εμφανίζονται ως αγωγοί συναισθημάτων, αλλά και ως σύμβολα μιας βαθύτερης κοσμικής σύνδεσης. Ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως κομμάτι του σύμπαντος, μικρός μπροστά στην απεραντοσύνη του, αλλά και μεγάλος χάρη στη δύναμη της έκφρασής του.
Η ποιητική γλώσσα της Αρμεύτη συνδυάζει την καθημερινότητα με το μεταφυσικό, δημιουργώντας έναν καμβά γεμάτο εικόνες: από βρύσες που αναβλύζουν λέξεις, έως δέντρα που ανθίζουν μέσα από τον ανθρώπινο πόνο. Η αντίθεση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, στη μνήμη και τη λήθη, αποτελεί θεμέλιο της ποιητικής της.
Με έντονο λυρισμό και συμβολική δύναμη, τα ποιήματα εξετάζουν ερωτήματα γύρω από τη φύση της ζωής και της αθωότητας. Οι αναφορές στο σύμπαν, τα αστέρια, τη θάλασσα και τη φύση δημιουργούν έναν διάλογο μεταξύ του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου και του απέραντου εξωτερικού.
Το Υμενόπτερο αποτελεί μια πρόσκληση στον αναγνώστη να αναμετρηθεί με τις δικές του μνήμες και αλήθειες, να αγκαλιάσει τις αντιφάσεις και να βρει την ισορροπία ανάμεσα στην απώλεια και τη δημιουργία, στη μοναξιά και την αγάπη, στη φθορά και τη λύτρωση.
