Ἔχουν περάσει περισσότερες ἀπὸ δύο χιλιετίες ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἔχτισε μιὰ αὐτοκρατορία ποὺ ἐκτεινόταν σὲ κάθε γωνιὰ τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ἀπὸ τὸ βασίλειο τῆς Μακεδονίας καὶ τὸν ἑλληνικὸ κόσμο μέχρι τὴν Περσία καὶ τελικὰ τὴν Ἰνδία. Ὁ Ἀλέξανδρος πίστευε ὅτι ἡ αὐτοκρατορία του θὰ σταματοῦσε μόνο ὅταν ἔφτανε στὸν Εἰρηνικό Ὠκεανό. Ἱστορίες πραγματικῶν καὶ θρυλικῶν γεγονότων τῆς ζωῆς του τὸν κράτησαν ἀειθαλῆ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, μιὰ κληρονομιὰ μνήμη ποὺ σήμαινε σὲ κάθε ἐποχὴ κάτι διαφορετικό  στὸν Μεσαίωνα ἦταν τὸ ὑπόδειγμα ἱπποτισμοῦ, στοὺς πίνακες τῆς Ἀναγέννησης τὸ κλασσικὸ ἰδεῶδες. Ποιὸς ἦταν ὅμως ὁ Ἀλέξανδρος στὴν ἐποχή του; Αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς παραδίδει ὁ Πλούταρχος· μιὰ γλαφυρὴ περιγραφὴ τῆς ζωῆς του, ἑστιάζοντας στὴν προσωπικότητά του, ξεκινώντας ἀπὸ τὴν πρώιμη νεότητά του, τὴν ἄνοδό του στὸν θρόνο, τὶς ἐκστρατεῖες του μέχρι τὸν πρόωρο θάνατό του. Μᾶς γνωρίζει τὸν μεγάλο αὐτὸν βασιλέα ποὺ ἦταν ἐκ φύσεως ἀναζητητὴς καὶ γοητευμένος μὲ τὴν
ἐπιστήμη, τὴν φιλοσοφία καὶ τὴν ἐξερεύνηση, ὅπως καὶ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἀπολάμβανε καὶ ἐκτιμοῦσε τὴν τέχνη, αὐτὸν ποὺ εἶχε τὸ ἔπος τοῦ Ὁμήρου, τὴν Ἰλιάδα, ὡς ἱερὰ βίβλο. Καθὼς ἡ αὐτοκρατορία του ἐπεκτεινόταν, ὡς μεγάλος πολιτικὸς καὶ ὁραματιστής, ἐπιδεικνύει σεβασμὸ για τὶς παρα-δόσεις τῶν νέων ὑπηκόων του, γνωρίζοντας πῶς νὰ διαχειριστεῖ τὴν τεράστια ἐπικράτειά του, στοχεύοντας στὴν οἰκουμενικότητα.