εκεί όπου με οδηγεί η ψυχή… Δεν δημιουργώ ποτέ μέσα από μια διαδικασία αναφομοίωτων, ξένων ή ετεροχρονισμένων πραγμάτων. Με ενδιαφέρει η εντοπιότητά μου, η ταυτότητά μου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι επεξεργάζομαι τη ζωγραφική μου με τους κανόνες
της παράδοσης, ούτε από την άλλη ότι τους απαρνούμαι. Θα μπορούσα να πω πως κάνω ένα βήμα πίσω και δύο μπροστά.
Γιατί η προς τα πίσω στροφή ενεργοποιεί εκείνες τις διαχρονικές αισθητικές αξίες στις οποίες δίνω μεγάλη σημασία…».
