«… Μερικές φορές κοιτάω πίσω και σκέφτομαι πως περιόδους ενσυναίσθησης μάθαινα ταυτόχρονα να είμαι άνθρωπος. Τι σημασία έχει, αν κοιτάω πίσω την ιστορία, αν δεν με πάει μπροστά; Τι θα μάθω, αν δεν κάνω κάτι πρώτα;
Έτσι και η αφήγηση αυτού του βιβλίου, άλλοτε μικρή άλλοτε μεγάλη, άλλοτε με σύνθετες σκέψεις κι άλλοτε με απλές είναι μια ιστορία.
Γράψαμε όλοι την ιστορία μας μια μέρα. Καθημερινά γκρεμίζω αυτήν την εποχή και τη φτιάχνω πάλι. Σε λίγα λεπτά γράψαμε τις επιθυμίες μιας ζωής και μια ζωή δεν μας έφτασε για να ζήσουμε ούτε τα μισά.
Είτε πεζή, είτε ποιήτρια, το ίδιο και το αυτό.
Κάθε σκέψη και μια αφήγηση της ζωής μας.»
Από τον Πρόλογο της έκδοσης
