Εφοδιασμένος με μια στέρεα θεολογική όσο και φιλολογική σκευή, ο Παναγιώτης Θωμά κατορθώνει στο δοκίμιο αυτό, με τρόπο πυκνό και ακαριαίο, να παρουσιάσει τις ποικίλες συνιστώσες που διέπουν το αριστούργημα του Κάφκα και να οδηγήσει σιγά σιγά τη συζήτηση σε έναν γόνιμο προβληματισμό γύρω από φλέγοντα διαχρονικά ζητήματα, όπως η διαφορετικότητα και η απομόνωση που συχνά συνεπάγεται σ’ έναν κόσμο αυστηρώς «κανονικό», αλλά και η φθορά, η αρρώστια, το γήρας και ασφαλώς ο θάνατος. Άκρως εύστοχη λοιπόν και η επιλογή του να ολοκληρώσει με ένα χαρακτηριστικό ποίημα από την Κική Δημουλά, στο οποίο εκφράζεται —με άλλους όρους βέβαια, αλλά εξίσου ανατρεπτικά—όλη η τραγικότητα του ανθρώπου, η αγωνία και ο σπαραγμός που συναντάμε και στη Μεταμόρφωση του Κάφκα.

Δρ Εύα Πολυβίου

Φιλόλογος, εκπαιδευτικός, συγγραφέας