Οι τραγικές πυρκαγιές στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2023, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, απ’ άκρη σ’ άκρη της γης, ανέδειξαν για άλλη μια φορά την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βαδίζει ο πλανήτης λόγω της κλιματικής κρίσης.
Η μεγάλη ενεργειακή κρίση που πυροδότησε ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέδειξε, μεταξύ άλλων, και τα πολλά αδύναμα σημεία της ευρωπαϊκής ενεργειακής στρατηγικής. Τα μεγάλα διλήμματα για παγκόσμιες οικονομίες που αντικαθιστούν τα ορυκτά καύσιμα με ανανεώσιμες πηγές, οι νέες γεωπολιτικές ισορροπίες με τον βαρύνοντα ρόλο της Κίνας στην πράσινη μετάβαση, η διαχείριση απορριμμάτων, η σπουδαιότητα των δασών στην οικολογική ισορροπία, η ρύπανση των νερών, η συμβολή της βιομηχανίας μόδας στις εκπομπές ρύπων, ο ρόλος της έξυπνης ψηφιακής γεωργίας, οι σύγχρονες μεταφορές, ο ρόλος της βιομηχανίας, οι αναγκαίες αλλαγές, τέλος, στην καθημερινή συμπεριφορά όλων μας αναλύονται με απλό και, κυρίως εποικοδομητικό, τρόπο μέσα από τη συνομιλία του Γιάννη Μανιάτη με τον Μάκη Προβατά.
Σημαντικό μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στις ελληνικές συνθήκες και προτεραιότητες. Η ενεργειακή δημοκρατία, η ενεργειακή φτώχεια, η εξοικονόμηση ενέργειας, οι ενεργειακές κοινότητες, τα εθνικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, οι μεγάλες γεωπολιτικές πρωτοβουλίες της χώρας για μετεξέλιξή της σε ενεργειακό κόμβο: ένα σφαιρικό πλέγμα αλληλοεξαρτώμενων προβλημάτων αναλύεται διεξοδικά και κυρίως, μια σειρά εμπεριστατωμένων λύσεων προτείνονται για το σήμερα και το αύριο της χώρας, μέσα στο σύνθετο οικονομικό και διεθνές περιβάλλον που διαμορφώνεται καθημερινά.
«Το εύρος των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης και οι πολιτικές τόσο της ΕΕ όσο και των G20 δημιουργούν ανησυχίες για το πού πάμε: Quo vadimus? Οι σκέψεις του Γιάννη Μανιάτη είμαι βέβαιος ότι θα ανοίξουν νέους ορίζοντες στους αναγνώστες, προσφέροντας θέματα της καθημερινότητας μαζί με προβληματισμούς για το μέλλον, από έναν εξαιρετικό επιστήμονα και πολιτικό, με συμπυκνωμένη εμπειρία, κοινωνική ευαισθησία, καινοτόμο σκέψη και δράση και απλό λόγο». Χρήστος Σ. Ζερεφός
