Έπειτα από ένα κάπως περίπλοκο ξεκίνημα και μια σειρά από γκάφες, αρχίζω πραγματικά
να ενθουσιάζομαι με τη ζωή μου στο Παρίσι.

Οι συνάδελφοί μου με έχουν αποδεχτεί πλήρως και η προϊσταμένη μου έχει πάψει να μου βροντάει την πόρτα κατάμουτρα. Όταν βγαίνω βόλτα στη γειτονιά, αισθάνομαι πλέον ότι βρίσκομαι στον φυσικό μου χώρο. Στο μεταξύ, η ζωή είναι ακόμη πιο υπέροχη από τη στιγμή που η φίλη μου, η Μίντι, εγκαταστάθηκε στο μικροσκοπικό διαμέρισμά μου.

Μόνο που υπάρχει ένα αγκαθάκι. Ένα τόσο δα προβληματάκι, που ακούει στο όνομα Γκαμπριέλ… για τον οποίο η Καμίλ ζητάει να μου μιλήσει, κατεπειγόντως. Λες να της εξομολογήθηκε ο Γκαμπριέλ τι συνέβη ανάμεσά μας; Ω, λα λα, μακάρι να είναι κάτι άλλο, οτιδήποτε άλλο, κι όχι αυτό!