Το σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι ο άνθρωπος να έχει σε κάθε ιστορική περίοδο τη δυνατότητα να περπατήσει αυτόν το δρόμο κι ας γνωρίζει ότι προφανώς δεν θα φτάσει ποτέ στο τέλος της διαδρομής ή ότι δεν θα «δει» ούτε από μακριά ή ακόμη, ούτε και με τη φαντασία του αυτό το «Είναι».
Ίσως απλά ο άνθρωπος μπορεί δια της εξελίξεώς του (μέσω της γνώσης) να παρέμβει στη θετική εξέλιξη των πραγμάτων. Αν αυτό θα μπορούσε να είναι αληθές, τότε επιφορτίζεται με μεγάλο βάρος ευθύνης και θα πρέπει να δρα αναλόγως. Να φροντίζει για την βιωσιμότητα του Πλανήτη, για την ειρηνική συνύπαρξη όλων των ανθρώπων και με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας να συνεισφέρει θετικά και μόνο στον υπέρτατο σκοπό της ευδαιμονίας.
Σημασία έχει βέβαια σε αυτό το «ταξίδι» να του έχει εξασφαλίσει η εκάστοτε πολιτεία και κοινωνία ένα και μοναδικό αγαθό. Την Ελευθερία. Την ελευθερία σκέψης, δράσης, επιστημονικής έρευνας, φιλοσοφικής αναζήτησης, επ’ αγαθώ της ίδιας της Πολιτείας και της εξέλιξης, δια της γνώσης, της κοινωνίας και μέσω αυτής, τελικά του ίδιου του ανθρώπου. Με τον απαράβατο βέβαια όρο του κοινωνικού ελέγχου και των απαραβίαστων ορίων που η ίδια θέτει κάθε φορά.
