Οι τοίχοι που χτίζουμε γύρω μας για να κρατήσουν τη λύπη μακριά, κρατούν απ’ έξω και τη χαρά. Η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω, στην συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους. Στις αμέτρητες ιστορίες που διαρκούν μια στιγμή, στιγμή ρωγμή, στον αέναο χρόνο. Οι ιστορίες του βιβλίου είναι στιγμές πολλών ανθρώπων που έφυγαν, που ζουν, που κινούνται γύρω μας, αλλά άφησαν μέσα μου ένα ισχυρό αποτύπωμα. Είναι ιστορίες δικές μου και δικές σας. Δημοσιεύτηκαν στην Εφημερίδα των Συντακτών και αποτελούν «συνέχεια» του προηγούμενου βιβλίου μου «Λίγο ακόμα μαζί». Προστέθηκε το διήγημα «Όρκος στη μάνα όρκος στο Θεό» που είναι αφιερωμένο στη μητέρα μου που δε ζει πια αλλά είμαι σίγουρη πως θα το διάβαζε χαμογελώντας. Σας ευχαριστώ για το μοίρασμα και την εμπιστοσύνη που μου δείχνετε τόσα χρόνια μέσα από τη δουλειά της χρονογράφου. Ο χρόνος είναι άπιαστος, αλλά οι ιστορίες καταγράφονται ασταμάτητα στο μεγάλο βιβλίο της ανθρώπινης ύπαρξης.