Μια ιστορία για την οδύσσεια της προσφυγιάς. Ένας ύμνος στη φιλία
Περιγραφή
Ο Αφράμ με παρακάλεσε να μην τους μισήσω ακόμα. Το όνομά του σημαίνει «εκείνος που αγαπά». Του το είπε η γιαγιά του εκείνο το βράδυ που έπεφταν πάλι φωτιές από τον ουρανό της χώρας μας που τις έλεγαν βόμβες του εχθρού. Του είπε: «Εσύ να μην ξεχάσεις την αποστολή σου. Είσαι εκείνος που αγαπά!».
Σκέφτηκα πως ήμουν τυχερός που με έλεγαν Ναμπίλ. Γιατί θα μου ήταν πολύ δύσκολο να συνεχίσω να αγαπώ τους ανθρώπους που μας φέρονται τόσο άσχημα. Και λυπήθηκα τον καημένο τον Αφράμ που είναι αναγκασμένος να συγχωρεί όλους αυτούς τους βαρβάρους που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Ο πόλεμος έχει κανόνες τραγικά άδικους που καθόλου δεν μπορούν να δεχτούν τα παιδιά. Ο πόλεμος σου φυτεύει στην καρδιά τον σπόρο του θυμού, μπορεί να σε κάνει έναν άνθρωπο που μισεί. Αν είσαι τυχερός όμως όπως εγώ, μπορεί να γνωρίσεις έναν φίλο, τον Αφράμ.
