Ο παρών τόμος επιγράφεται «Βελονισμός και Ορθοπεδική» και εστιάζει στη δυνατότητα ενσωμάτωσης του βελονισμού στην καθημερινή κλινική πράξη κάθε πτυχιούχου δυτικού ιατρού γενικά αλλά των Ορθοπεδικών ειδικότερα. Άλλωστε, η πραγματικότητα επιβεβαιώνει τη διαπίστωση ότι η φαρμακευτική θεραπεία αδυνατεί να καλύψει ολόκληρο το φάσμα των παθήσεων του μυοσκελετικού συστήματος και συχνά απαιτούνται μη φαρμακολογικές παρεμβάσεις. Κυρίαρχη θέση μεταξύ των παρεμβάσεων αυτών αποτελεί η ιατρική πράξη του βελονισμού, με ελάχιστο εφόδιο το πτυχίο ιατρικής, καθώς και σύντομη, αρχική, ειδική εκπαίδευση.

            Η ιστορική αναδρομή της εισαγωγής του βελονισμού στη Δύση αποδεικνύεται εξαιρετικά διδακτική, καθώς κάθε νεωτερισμός, ανεξαρτήτως εποχής, συναντά ισχυρές αντιδράσεις. Τα σύνεργα του βελονισμού μελετώνται λεπτομερώς, τόσο στην αρχική τους μορφή, όσο και στη σημερινή τους εκδοχή. Για την άριστη εκτέλεση, απαιτείται πλήρης κατανόηση των αναλογικών μονάδων μέτρησης, βασισμένων σε ανθρώπινα μέλη. Αυτές αναπτύχθηκαν από ανάγκη αλλά παραμένουν μαζί μας από επιλογή, καθώς προσφέρουν επαρκή ακρίβεια και άμεση διαθεσιμότητα. Τα σημεία βελονισμού αναπτύσσονται διεξοδικά μεν, επιλεκτικά δε, με έμφαση στα σημεία που συναντώνται συχνότερα στις παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος. Η περιγραφή τους γίνεται με καθαρά δυτικούς ανατομικούς όρους, ενώ έμφαση δίνεται σε δυτικού τύπου ανατομικές απεικονίσεις, έτσι ώστε να κατανοηθεί πλήρως η ακριβής θέση του εν τω βάθει σημείου – στόχου, σε αντιδιαστολή με το δερματικό σημείο εισόδου της βελόνας.

            Κυρίαρχη ένδειξη του βελονισμού στη Δύση αποτελεί ο πόνος, με συνηθέστερη την οσφυαλγία αλλά και παραπλήσιες ενδείξεις, όπως η κοκκυγωδυνία ή η οστεοαρθρίτιδα πριν την τελική λύση της αρθροπλαστικής. Όλα αυτά αναλύονται λεπτομερώς, ενώ ακροθιγώς αναφέρονται και επιμέρους ενδείξεις. Τέλος, σύντομη αναφορά στις πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες κρίνεται απαραίτητη, με σκοπό να αντιληφθούν όλοι, ασθενείς και ιατροί, ότι ο βελονισμός απαιτεί μελέτη, όπως ενδεχομένως διασφαλίζεται από την ύπαρξη ενός πανεπιστημιακού πτυχίου, άριστη γνώση της ανατομίας, ειδική εκπαίδευση, σωστή εφαρμογή αλλά κυρίως σωστές ενδείξεις. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί κακή άσκηση της ιατρικής και θα πρέπει να αποφεύγεται.