Η φοιτητική ζωή πάντα έχει τη γοητεία της, ιδίως στην Αθήνα της εποχής εκείνης κι όσο φτωχική κι αν ήταν, υπήρξε όμορφη, ανέμελη γεμάτη αγάπη κι έρωτα, με επιτυχίες, αποτυχίες, ντέρτια, απογοητεύσεις, όνειρα, δυνατές φιλίες.
Ζώντας κι εργαζόμενος στα καράβια αποκτάς μια εντελώς διαφορετική θεώρηση της ζωής, βλέπεις και νοιώθεις το καθετί μέσα από άλλη διάσταση, αφ ενός πιο ρεαλιστική αλλά και πιο ιδεαλιστική, με βαθειά συναισθηματική προσέγγιση μπορεί να πει κανείς, αφού δεν πατάς στη στέρεα γη, αλλά ζυγιάζεσαι ανάμεσα στο κίνδυνο και τις αντοχές σου, μικραίνεις τις αποστάσεις, έρχεσαι πιο κοντά με άλλους λαούς, είναι περιπέτεια. Όπως λέει κι ένας κύπριος ποιητής, παραφράζοντας τον κάπως… πλάτυνε η σκέψη το νου τόσο πολύ τόσο πολύ που έκανε ο άνθρωπός τη Γη κι όλο το Σύμπαν σπίτι.
Όλα τα γεγονότα που περιγράφονται είναι πραγματικά, με κάποια ωραιοποίηση και πολύ λίγο μύθο. Είναι γραμμένο γουστόζικα, πολύ περιγραφικό, με φιλοσοφική διάθεση, κάπου κάπου και αρκετή γλαφυρότητα, κάτι που κάνει το βιβλίο πολύ οικείο στον αναγνώστη.
Είναι γενικά ένα πολύ ευχάριστο βιβλίο που διαβάζεται με άνεση, δίχως να κουράζει και όπου, σε κάποιες στιγμές, ο αναγνώστης αναγνωρίζει, ίσως, άθελα κι αδιόρατα τον εαυτό του.
Η πορεία της ζωή μας πολλές φορές σημαδεύεται, ανεξίτηλα, από αμελέτητες αποφάσεις και κακές επιλογές αλλά η δύναμη ψυχής μας οδηγεί στο τέλος σε ήρεμες θάλασσες.
