Η διαλεκτική ένταση ανάμεσα στη δημοκρατική συμπαραγωγή πολιτικών και την τεχνοκρατική κυριαρχία των «ειδικών» προκαλεί, εν τέλει, την ανάγκη για μια νέα, πιο λειτουργική, σύνθεση των δύο παραδειγμάτων. Αυτή θα συνδυάζει με επιλεκτικό τρόπο –στο αξιακό και το οργανωτικό πεδίο– στοιχεία του «ύστερου Επιτελικού Κράτους», του αφηγήματος περί «προοδευτικής διακυβέρνησης» και του ρεύματος της «τεκμηριωμένης διακυβέρνησης». Στο «πολυαρχικό» αυτό πρότυπο συναντώνται και συνδυάζονται διαφορετικές αρχές, παραδοχές και τεχνικές, προκειμένου να επιτυγχάνονται αποτελεσματικότερα οι δημόσιοι στόχοι της ίσης ευημερίας.
