Στην πρώτη ομάδα των τριών διαλέξεων, που δόθηκε το 1906, ο Steiner εξηγεί γιατί η μουσική επηρεάζει τόσο δυναμικά την ανθρώπινη ψυχή. Η μουσική κατείχε πάντοτε μια ιδιαίτερη θέση μεταξύ των τεχνών, επειδή είναι η μόνη μορφή τέχνης της οποίας το αρχέτυπο ή η πηγή δεν βρίσκεται στον φυσικό κόσμο, όπως συμβαίνει με την αρχιτεκτονική, τη γλυπτική και τη ζωγραφική, αλλά καθαρά στον πνευματικό κόσμο - την αληθινή πατρίδα της ψυχής. Έτσι, η μουσική εκφράζει άμεσα μέσω των τόνων την εσώτερη ουσία του σύμπαντος, και η αίσθηση ευεξίας που νιώθουμε όταν ακούμε μουσική προέρχεται από την αναγνώριση της εμπειρίας της ψυχής μας στον πνευματικό κόσμο. Έτσι ο μουσικός βρίσκεται πιο κοντά στην καρδιά του κόσμου από όλους τους άλλους καλλιτέχνες. Η μουσική των αρχαίων χρόνων εξετάζεται από διάφορες απόψεις: τα θρησκευτικά της αποτελέσματα, η συνύφανση της με την ομιλία και η προέλευση των μουσικών οργάνων από τις εικόνες φαντασίας που συνόδευαν το τραγούδι.

Στις υπόλοιπες διαλέξεις, που δόθηκαν το 1922 και το 1923, ο Steiner συζητά την εμπειρία μας από τα μουσικά διαστήματα και δείχνει πώς αυτή έχει υποστεί βαθιές αλλαγές κατά τη διάρκεια της εξέλιξης. Η εξέλιξη της εμπειρίας των μουσικών διαστημάτων παρακολουθείται μέχρι τη σύγχρονη εποχή και ρίχνεται νέο φως στη φύση των μείζονων και ελάσσονων τρόπων, "αυτού του παράξενου δεσμού μεταξύ μουσικής και ανθρώπινης υποκειμενικότητας", όπως παρατηρεί ο Steiner. Επίσης είναι πολύ σημαντικό ότι μας επισημαίνει τις μελλοντικές κατευθύνσεις της μουσικής εξέλιξης.