Το βραβευμένο εφηβικό μυθιστόρημα προσεγγίζει μέσω της ιστορίας τριών παιδικών φίλων που μεγάλωσαν σε διαφορετικές συνθήκες τα αιώνια προβλήματα της σχέσης του καθενός με τον εαυτό του πρώτα, με τον διπλανό του αλλά και με τον ίδιο τον Θεό.

Ένα παιδί παρατημένο στο έλεος της αφθονίας, με ανύπαρκτους γονείς, διαγράφει τα όνειρά του και κουβαλάει ενσυνείδητα την οργή του στον δρόμο.

Ένα δεύτερο, χρόνια κακοποιημένο, καταξιώνεται στο λειτούργημά του φανερά, μα την ίδια ώρα στιγματίζεται αθόρυβα ως φονιάς.

Κι ένα τρίτο, μεγαλωμένο με αγάπη, θυμάται πως έκλεψε κάποτε ένα ποδήλατο…

Θολό το παρελθόν. Γεμάτο πληγές αξεπέραστες που σμίλεψαν κορμιά και ψυχές.

… Επειδή κάποτε, σε ένα αυθόρμητο άνοιγμα ψυχής, το νιώθει ο άνθρωπος πως δεν είναι ορφανός, πως δεν κινείται μόνος του στον κόσμο. Πως είναι ξεχωριστό παιδί, Πατέρα ξεχωριστού.

Πατέρα αυθεντικού, που σε κάθε βήμα του σ’ αυτήν τη γη παραστέκει και συγχωρεί, υπομένει και ευλογεί… Πατέρα στοργικού, που προσφέρει απλόχερα αιώνια προοπτική.

Και τότε, συγκινείται το θνητό παιδί και απλώνει το χέρι του σ’ Εκείνον, για να ζήσουν από τώρα και για πάντα μαζί.